p. dr Krystyna Seliga - PODSTAWY PIELĘGNIARSTWA - wykłady - z dn. 26.11.2022 // 27.11.2022 // 17.12.2022 // dn.14.01.2023

wykład I z dn.26.11.2022

Celem kształcenia jest:

Poznanie determinantów rozwoju pielęgniarstwa. Poznanie teoretycznych podstaw pielęgnowania. Poznanie podstawowych metod pracy pielęgniarki i ich dobór w zależności od kategorii odbiorców oraz miejsca pielęgniarstwa w systemie ochrony zdrowia. Opiekowanie się pacjentem zgodne z zasadami etyki.

Podstawy pielęgniarstwa - TEORIE PIELĘGNOWANIA.

Filozoficzne podejście do pielęgnowania - Podstawowe teorie pielęgnowania

* Pielęgniarstwo to unikatowa autonomiczna działalność w krajowych systemach ochrony zdrowia, mająca na celu-przez swoiste czynności prewencyjne, terapeutyczno-pielęgnacyjne i edukacyjno-promocyjne – przyczynić się do dobrostanu zdrowotnego jednostek i społeczeństw.

* Naukową podstawę tych działań znajdują pielęgniarki w określonych teoriach pielęgniarstwa

* Teorie te, jako pewien zbiór twierdzeń wyjaśniających dany fragment postępowania pielęgniarek, mają swe zasadnicze podstawy w najstarszej i całościowej nauce, jaką jest filozofia.

* Od lat 50 XX wieku zaczęły powstawać teoretyczne koncepcje pielęgniarstwa (nazywane również koncepcjami,

modelami,

teoriami,

teoretycznymi ramami pielęgniarstwa).

Teorie pielęgniarstwa, które są szeroko znane w środowisku pielęgniarskim, wykorzystywane dla potrzeb praktyki pielęgniarskiej, w wielu krajach zostały uporządkowane w oparciu o powszechnie uznawane zasady typologii w klasyfikacje:

1. Ze względu na zasięg stosowania teorii w praktyce pielęgniarstwa wyróżniono:

● teorie szerokiego zasięgu,

● teorie średniego zasięgu,

● teorie lokalne

2. Ze względu na poziom ustrukturalizowania teorii wyodrębniono:

● filozofie,

● modele koncepcyjne,

● teorie,

3. Ze względu na genezę wiodących treści teorii pogrupowano je na odnoszące się do:

● środowiska,

● potrzeb,

● systemów

● interakcji międzyludzkich,

Pielęgnowanie - zespół czynności wchodzących w proces pielęgnowania chorych lub postępowania w zakresie ochrony zdrowia ludności. Specjalną rolą osoby pielęgnującej jest pomagać człowiekowi choremu lub zdrowemu w czynnościach mających na celu zapewnienie pełnego zdrowia lub powrotu do niego.

Czynności obejmują:

zapewnienie choremu zaspokojenie w miarę możliwości i w granicach zdrowego rozsądku potrzeb bio- psychospołecznych, ze specjalnym podkreśleniem czynności zapewniających choremu wygodę, poczucie bezpieczeństwa, poszanowanie godności osobistej, a w krytycznych przypadkach spokojną śmierć

* czynności pomocnicze, związane z ustaleniem diagnozy przez lekarza

czynności wynikające z przeprowadzenia ustalonego przez lekarza planu leczenia, w tym zakresie wykonywanie zleconych zabiegów leczniczych

wykonywanie szczepień ochronnych

* właściwe oddziaływanie na środowisko domowe i zawodowe pacjenta

propagowanie zasad higieny i prowadzenie oświaty zdrowotnej

popularyzowanie i wykorzystywanie zdobyczy nauki medycznej

* wyszukiwanie kontaktów, ognisk zakaźnych, prowadzenie akcji uświadamiających

analizę potrzeb i ustalanie na jej podstawie planu zmierzającego przy aktywnej postawie pacjenta i jego otoczenia do odzyskania lub poprawy stanu zdrowia, umożliwienia powrotu do normalnych warunków życia lub uzyskania rehabilitacji i resocjalizacji w możliwych granicach

Pielęgniarki – autorki teorii pielęgnowania

Florencja Naihtingale

Virginia Henderson

Dorothea Orem

Callista Roy

Betty Neuman

Jean Watson

Hildegarda Peplau

PODSTAWOWE POJĘCIA MODELU TEORETYCZNEGO FLORENCE NIGHTINGALE:

Podstawowymi elementami teorii F. Nightingale są pojęcia :

● osoba pacjenta,

● zdrowie,

● środowisko,

● pielęgniarstwo,

* W wymiarze biologicznym F. Nightingale podkreślała, że:

Człowiek posiada zdolności i możliwości przede wszystkim do takiego kształtowania środowiska, aby nie powodowało ono zaburzeń funkcjonowania jego organizmu, a jeżeli już pojawiają się objawy choroby, przeżywania procesu zdrowienia,

* Człowiek jest umieszczany

w centrum opieki pielęgniarskiej najczęściej jako pojedyncza osoba, indywidualnie, chociaż okazjonalnie również rodzina pacjenta.

* Człowiek jako osoba korzysta z opieki pielęgniarskiej zarówno

w sytuacji zdrowia, jak

i choroby,

* Mimo biernej roli, jaką przypisuje się człowiekowi

w pielęgnowaniu, posiada on potencjalną zdolność do przeżywania procesu zdrowienia kreowanego przez czynniki środowiska zewnętrznego.

* Teoria pielęgnowania Virginii Henderson oparta jest o teorię potrzeb Maslowa

Virginia Henderson (30 listopada 1897- 19 marca 1996) żyła w Stanach Zjednoczonych. Ukończyła Wojskową Szkołę Pielęgniarstwa w Waszyngtonie, pracowała początkowo jako pielęgniarka środowiskowa, później jako wykładowca pielęgniarstwa, a od 1950 jako profesor badań naukowych.

* Człowiek w tej teorii to osoba zdrowa lub chora postrzegana jako całość, podstawą funkcjonowania jest zaspokajanie potrzeb, biologicznych:

oddychania,

odżywiania,

wydalania,

poruszania się,

snu i odpoczynku,

* noszenie odpowiedniego ubrania,

utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała, utrzymanie czystości,

unikanie zagrożeń oraz duchowych: komunikacja z innymi,

praca,

relaks,

nauka,

zaspokojenie potrzeb religijnych.

* Środowisko jest powiązane z potrzebami. Pielęgniarka asystuje człowiekowi choremu lub zdrowemu, zastępuje go w wykonywaniu czynności, na które nie ma sił, aktywizuje go do wykonywania czynności, gdy nie ma motywacji, dostarcza mu niezbędnej wiedzy, w swoich działaniach dąży do jak najszybszego usamodzielnienia pacjenta

* Dorothea Orem (1914-22 czerwca 2007) żyła w Stanach Zjednoczonych. Już w wieku 16 lat została pielęgniarką, początkowo pracowała jako pielęgniarka odcinkowa, następnie kierowała pracą pielęgniarek, była dyrektorką szkoły pielęgniarskiej, profesorem na uniwersytecie

* Najważniejszym pojęciem teorii D. Orem jest samoopieka, czyli realizowanie działań

w stosunku do siebie samego mających na celu utrzymanie dobrego samopoczucia, zdrowia, życia. Samoopieka jest oparta

o wiedzę, może być realizowana przez osoby dorosłe, świadome i posiadające niezbędną wiedzę. Samoopieka to wyuczone działania i zachowania, jest ukierunkowana na zaspakajanie potrzeb.

* Deficyt samoopieki może być częściowy lub całkowity, pojawia się w sytuacjach, gdy osoba nie jest w stanie zapewnić sama potrzeb.

* Pielęgniarka rozpoznaje potrzeby, planuje opiekę, realizuje zaplanowaną opiekę, ocenia. Dodatkowo ustala: kto będzie sprawował opiekę, jak długo jest niezbędna opieka pielęgniarska, czy są potrzebne inne formy opieki umożliwia to wybór systemu opieki.

* Callista Roy (14 października 1939) urodziła się w Stanach Zjednoczonych, jej matka była pielęgniarką. Callista wcześnie zaczęła pracę w szpitalu najpierw w magazynie, później jako pomoc pielęgniarska. W 1963 roku ukończyła studia pielęgniarskie na poziomie licencjat, później magisterskim. Po studiach rozpoczęła pracę jako wykładowca pielęgniarstwa. Obecnie pracuje prowadząc badania kliniczne dotyczące pielęgniarstwa, wykłada pielęgniarstwo w San Francisco i Bostonie.

* Głównymi pojęciami modelu są: system jako zbiór zależnych od siebie elementów, bodziec jako czynnik wywołujący reakcję systemu, radzenie sobie, czyli kontrolowanie zmian środowiska, mechanizmy obronne uruchamiane w przypadku zmian, adaptacja, celem jest uzyskiwanie stanu równowagi i integracja osoby, która umożliwia realizowanie celów.

* Pielęgniarstwo jest systemem wiedzy, zawierającym analizę i działania związane z opieką nad chorym lub potencjalnie chorym

* Betty Neuman - Urodziła się w 1924 roku w stanie Ohio

w Stanach Zjednoczonych. Podstawową wiedzę pielęgniarską zdobyła w 1947 roku kończąc przyszpitalną szkołę w Akron. Doświadczenie pielęgniarskie zdobywała pracując na wielu różnych stanowiskach, między innymi w szpitalu jako pielęgniarka odcinkowa, oddziałowa oraz pielęgniarka szkolna. W 1957 roku ukończyła studia na Uniwersytecie w Los Angeles na kierunkach zdrowie publiczne i psychologia. W 1966 roku zrobiła podyplomową specjalizację w zakresie zdrowia psychicznego, a w 1985 roku uzyskała stopień doktora psychologii klinicznej

* Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa środowiskowego

w zakresie zdrowie psychicznego.

* podstawowe pojęcia wykorzystane dla potrzeb teorii B. Neuman:

· CZŁOWIEK – w tym ujęciu jest postrzegany jako integralna całość, system otwarty, który utrzymuje systematyczne i stałe kontakty ze środowiskiem;

· ŚRODOWISKO – rozumiane jest jako wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne czynniki oraz wpływy otoczenia rozpoznawane przez pojedynczą osobę pacjenta lub grupę osób, którzy w tej teorii są traktowani jako otwarty system;

* 1. Środowisko wewnętrzne (czyli czynniki i siły oraz wpływy pochodzące z wnętrza systemu pacjenta),

* 2. Środowisko zewnętrzne (wpływy zewnętrzne

w stosunku do systemu człowieka),

* 3. Środowisko wykreowane -świat duchowy pacjenta przekonania

* PIELĘGNIARSTWO – według Betty Neuman jest to unikatowa profesja, koncentrująca się na wszystkich czynnikach wpływających na indywidualne odpowiedzi organizmu reagującego na stres.

* Praktyczne zastosowanie teorii Betty Neuman.

Praktyczne zastosowanie tej teorii polega na systematycznym, ciągłym i logicznym postępowaniu zgodnym z założeniem procesu pielęgnowania, który uwzględnia holistyczną złożoność osoby pacjenta.

* Określenie stresorów – ustalenie zakresu i charakteru działających stresorów działających na człowieka, z uwzględnieniem tych wskazanych przez samego pacjenta, jego rodzinę i najbliższe otoczenie. Ocenia się tutaj między innymi stan podstawowych źródeł energii człowieka warunkujących zdrowie, dotychczasowe sposoby radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach

* Urodziła się w 1940 roku w Denver, w stanie Colorado. Tytuł bakałarza z zakresu nauk przyrodniczych w pielęgniarstwie uzyskała w 1964 roku, natomiast dwa lata później tytuł magistra pielęgniarstwa psychiatrycznego. Ponadto zdobyła stopień naukowy doktora filozofii z zakresu psychologii wychowawczej i klinicznej w 1973 roku. W 1984 roku została Dziekanem Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarskiej Uniwersytetu Colorado, natomiast w 1986 utworzyła Naukowe Centrum Rozwoju Opieki Humanistycznej dla wdrażania do praktyki teorii humanistycznej opieki.

* Pielęgniarstwo jako opiekuńczość.

Opiekuńczość według Jean Watson jest istotą pielęgniarstwa, która urzeczywistnia się

w interpersonalnych relacjach między pacjentem a pielęgniarką. Terapeuta pomaga pacjentowi ujawnić i wyjaśnić swoje odczucia, często niejasne dla niego samego. Aby tego dokonać, należy zadbać o odpowiednie stosunki, takie, które pomogą choremu rozwijać własną osobowość.

1. Opiekuńczość może być skutecznie demonstrowana i praktykowana tylko w stosunkach interpersonalnych.

2. Opiekuńczość jest postępowaniem obejmującym określone czynniki, zapewniające realizację określonych potrzeb człowieka.

3. Efektywna opiekuńczość wspiera zdrowie oraz zdrowie zarówno jednostek jak i rodziny.

Opiekuńczości jest główna działalnością pielęgniarstwa.

4. Opiekuńczość akceptuje osobę nie tylko jaką jest obecnie, ale jaką może się stać.

5. Środowisko opiekuńczości warunkuje rozwój możliwości pozwalających osobie wybrać najlepsze dla niej w określonym czasie działanie.

6. Opiekuńczość jest działaniem bardziej prozdrowotnym niż leczenie.

7. Praktyka opiekuńczości jest główna działalnością pielęgniarstwa

* Stosując się do tych podstawowych założeń, proces opieki powinien być oparty na etycznych relacjach, które

z kolei powinny uwzględniać dziesięć opiekuńczych czynników:

1) Kształtowanie humanistyczno – altruistycznego systemu wartości,

2) Wpajanie wiary i nadziei,

3) Kultywowanie wrażliwości swojej i innych osób,

4) Rozwijanie stosunków zaufania co do udzielonej pomocy,

5) Promocja i akceptacja przejawianych pozytywnych i negatywnych uczuć,

6) Systematyczne stosowanie naukowej metody rozwiązywania problemów przy podejmowaniu decyzji,

7) Promowanie międzyosobowego nauczania – uczenia się,

8) Zabezpieczenie wspierającego i korygującego środowiska w sferze intelektualnej, socjokulturowej oraz duchowej,

9) Pomaganie w zaspokojeniu ludzkich potrzeb,

10) Uwzględnienie egzystencjonalno – fenomenologicznych czynników opie.

* Hildegarda Peplau (ur. września 1909 w Reading, Pensylwania; zm. 17 marca 1999 w Sherman Oaks, Kalifornia) – amerykańska pielęgniarka, profesor. Zajmowała się teorią pielęgniarstwa. Stworzyła teorię relacji międzyludzkich w pielęgniarstwie, na którym opiera się model psychodynamicznego pielęgniarstwa

* Pielęgnowanie to proces międzyludzki

* o charakterze terapeutycznym Jest to także narzędzie edukacyjne i siła odgrywająca istotną rolę w rozwoju osobowości tego ,któremu pielęgniarka pomaga

.....................................................................................................................................................................

wykład II z dn.27.11.2022

temat : PROCES PIELĘGNOWANIA JAKO NOWOCZESNA METODA PRACY z PACJENTEM.

Jak poprawnie napisać proces pielęgnowania?

1. Problem pielęgnacyjny nie może być diagnozą lekarską czyli np. zapalenie płuc, marskość wątroby to nie jest problem pielęgnacyjny- jest to rozpoznanie lekarskie- UNIKAĆ!

2. Problem pielęgnacyjny nie może być objawem czyli np. kaszel, duszność, obrzęki, ból- to wszystko są objawy choroby a nie problemy- UNIKAĆ!

3. Problemem pielęgnacyjnym nie może być sytuacja społeczna np. alkoholizm, wdowiec, bezdomność- UNIKAĆ

4. Problemy pielęgnacyjne powinny być ułożone hierarchicznie czyli- jeśli wasz pacjent ma odleżyny, duszność, obrzęki i cukrzycę- to pierwszym problemem w hierarchii będzie ryzyko wystąpienia niedotlenienia (duszność), następnie możliwość wystąpienia hipo lub hiperglikemii (cukrzyca) i tak dalej i tak dalej- najważniejszy problem staje na czele procesu- reszta nie zagrażająca życiu na koniec

5. EDUKACJA- w każdym procesie powinna znaleźć się edukacja chorego- czyli problem będzie brzmiał- deficyt wiedzy dot. (i tu wasze zagadnienie)- należy o tym pamiętać szczególnie na dyplomie. Należy tu podać zalecenia żywieniowe bądź ruchowe. Po prostu propozycja zmiany trybu życia. OBOWIĄZKOWA

CHOROBY WSPÓŁISTNIEJĄCE- jeśli wasz pacjent trafił do szpitala z zapaleniem płuc a ma np. cukrzycę, to należy jeden problem poświęcić na chorobę współistniejącą- w takim wypadku będzie on na 1wszym miejscu ponieważ występuje ryzyko hipoglikemii, które jest zagrożeniem życia.

6. Planowane działania i realizacja działania to nie to samo- nie przepisujcie jednej tabeli na drugą.

Planowane działanie to te czynności które zrobilibyście w idealnym świecie, gdybyście miały masę czasu i sprzętu a także chęci. W planowanym działaniu dajecie WSZYSTKIE pomysły jakie wam przychodzą do głowy z działu pielęgniarstwa aby pomóc w rozwiązaniu problemu pielęgnacyjnego- to taka tabelka gdzie popisujecie się wiedzą i pomysłowością.

Realizacja działania– tutaj piszecie to co realnie zostało wykonane przy pacjencie, oraz to co wykonali inni pracownicy w związku z problemem. Nie piszemy np. została przeprowadzona rozmowa z psychologiem, kiedy takowego nie ma w szpitalu, tabelka ta informuje o tym co wy i personel zrobiliście z problemem pacjenta- czasem zdarzy się że zaplanujecie 15 działań a wykonacie 5 ponieważ tylko na tyle pozwala stan chorego, wyposażenie szpitala a także zatrudniona kadra. Jeśli w planowanym działaniu wpisaliście np. zbiórka moczu lub pomiar glikemii to koniecznie w realizacji wpiszcie zebrane wartości, uzyskane wyniki. Należy tę tabelkę poprowadzić bardzo rzetelnie. Jeśli wykonaliśmy jakieś badanie napisać godzinę i wynik, jeśli robiliśmy coś przy pacjencie i mamy wynik tego działania należy napisać gdzie go udokumentowaliśmy. Przy podaży leków koniecznie podać nazwę, dawkę oraz godzinę. To te część oceniają najsurowiej wykładowcy więc warto się przyłożyć.

7. Słowa jakich należy używać przy formułowaniu problemu to:

– Deficyt np. wiedzy, w natlenieniu

– Możliwość wystąpienia np. obrzęków, przykurczy

– Dyskomfort pacjenta spowodowany np. pobytem w szpitalu, diagnostyką

– Ryzyko powstania np. odleżyn

– Brak umiejętności np. w pielęgnowaniu stomii jelitowej, podawaniu preparatów insulinowych

– Nieefektywne np. odkrztuszanie

– Trudności np. w wypełnianiu ról rodzicielskich, zawodowych

– Ograniczenie np. ruchowe

– Niestosowanie się np. do zaleceń,

– Zaburzenia np. hemodynamiczne, hipotensyjne

– Złe samopoczucie spowodowane np. zawrotami głowy, bólem

Jeśli chcecie właściwie postawić diagnozę nie zapominacie o dokładnym spisaniu przyczyn hospitalizacji. Jest to ważny element i należny go umieścić w procesie nawet nadgorliwie kiedy nie ma do tego specjalnej tabelki, miejsce zawsze się znajdzie a może was to uratować kiedy będziecie bronić swoich diagnoz. Jak dobrze napisać przyczyny hospitalizacji?

1. Napisz co działo się z chorym w domu (co go zaniepokoiło, dlaczego rodzina przywiozła chorego do szpitala, gdzie pacjenta znaleziono)

2. Znajdź w dokumentacji kartę SORu i zobacz co tam wykonano, jakie leki i badania zlecono. Jak pacjent reagował na ich podanie i dlaczego zatrzymano go dalej w szpitalu

3. Napisz co obecnie dzieje się z pacjentem, taki krótki raport najlepiej z dnia obecnego, jakie leki pacjent dostaje, jakie badania ma zlecone, na co się uskarża.

W procesie pielęgnowania najpierw piszemy problemy dotyczące sfery biologicznej (zaburzenia oddychania, problemy krążeniowe)

Następnie jest sfera psychiczna (dyskomforty, bóle)

Na końcu EDUKACJA! (jeśli nie pacjenta to rodziny)

....................... c.d...................

https://e.wumed.edu.pl/pluginfile.php/52208/mod_resource/content/1/proces%20piel%C4%99gnowania.pdf

PROCES PIELĘGNOWANIA

Proces pielęgnowania to racjonalne, oparte na przesłankach naukowych postępowanie pielęgniarki, zorientowane na pacjenta i jego środowisko.

Proces pielęgnowania jest propozycją takiej opieki pielęgniarskiej, która wykorzystuje świadome stosowanie rozpoznawania stanu biologicznego, psychicznego i społecznego jednostki i środowiska, a także podejmowanie celowych i planowych działań, mających przyczynić się do utrzymania lub zmiany dotychczasowego stanu oraz oceniania uzyskanych wyników.

Proces pielęgnowania polega na:

* systematycznym gromadzeniu danych o człowieku i jego środowisku oraz analizowaniu ich w celu ustalenia stanu osoby (osób), grupy ludzi pozostających pod opieką pielęgniarki

* ustalaniu planu pielęgnowania zorientowanego na konkretnego podopiecznego

* realizowaniu planu pielęgnowania zgodnie z ustaleniami mającymi związek z rozpoznanym stanem

* ocenianiu uzyskanych wyników pielęgnowania w relacji do założonych indywidualnych celów

Stan pacjenta i środowiska

Rozpoznany stan pacjenta i jego środowiska stanowi punkt wyjścia do podjęcia dalszych działań zgodnie z założeniami procesu pielęgnowania. Pielęgniarka musi zadecydować:

* czy rozpoznany stan (np. nadwaga) wymaga fachowych działań pielęgniarki, jeśli tak to w jakim zakresie, za pomocą jakich środków i kwalifikacji zawodowych pielęgniarki

* czy stan te może być zmieniony (jeśli jest pożądany to czy ma być utrzymany czy też spotęgowany) dzięki własnym wysiłkom pacjenta lub pomocy świadczonej mu przez rodzinę, osoby bliskie.

Obok rozpoznania stanu pacjenta formułowane są problemy wynikające z danego stanu. Problemy podopiecznego są często spostrzegane jako określone trudności, na jakie napotyka pacjent i środowisko.

Pielęgnowanie tradycyjne a proces pielęgnowania.

PIELĘGNOWANIE TRADYCYJNE PROCES PIELĘGNOWANIA

* Opieka pielęgniarska najczęściej oparta jest na diagnozie lekarskiej. *Zakres i charakter opieki pielęgniarskiej wyznaczony jest przez rozpoznanie stanu i określenie problemów opiekuńczych człowieka i środowiska.

* Pielęgniarka w pracy z pacjentem podporządkowana jest zleceniom lekarskim. * Pielęgniarka pracuje jako samodzielny specjalista w zakresie pielęgnowania we współpracy z pacjentem, rodziną, osobami bliskimi mu oraz członkami zespołu terapeutycznego.

* Główną troską pielęgniarki jest szybkie i bezbłędne wykonanie zleceń lekarskich. * Główną troską pielęgniarki jest opieka nad człowiekiem jako całością, jednością biopsycho-społeczną (nie wyklucza to jednak jej współudziału w procesie leczenia).

* Działania pielęgniarki koncentrują się na zleceniu lekarskim będącym do wykonania u pacjenta. * Działanie pielęgniarki jest planowym krokiem w procesie pielęgnowania, przybliżającym do zmiany rozpoznanego stanu (a w niektórych przypadkach utrzymania go lub potęgowania).

* Opieka pielęgniarska zorientowana jest na chorobę pacjenta i likwidowanie jej. * Opieka pielęgniarska zorientowana jest na człowieka rozumianego jako całość, jedność bio-psycho-społeczna.

* Opieka pielęgniarska ma charakter rutynowy lub intuicyjny. * Opieka pielęgniarska oparta jest na planie wynikającym z rozpoznania stanu pacjenta i jego środowiska dokonanym przez pielęgniarkę.

* Opieka pielęgniarska jest realizowana zazwyczaj bez udziału samego pacjenta, rodziny i / lub osób bliskich mu. * Opieka pielęgniarska jest realizowana przy aktywnym udziale pacjenta, rodziny i / lub osób bliskich mu. Pacjent i rodzina są zachęcani do świadczenia samoopieki i opieki nieprofesjonalnej.

* Lekarz i pielęgniarka ( lub sam lekarz ) ustalają co dla pacjenta w zakresie opieki będzie najlepsze, najistotniejsze. * Ustalenie priorytetów opiekuńczych odbywa się wspólnie z pacjentem, rodziną i / lub osobami bliskimi mu.

* Przy zlecaniu pielęgniarce zabiegów do wykonania u danego pacjenta (pielęgnacyjnych i leczniczych) nie uwzględnia się jej indywidualnych kwalifikacji, wiedzy, umiejętności, możliwości i zdolności. * Przy zlecaniu pielęgniarce zabiegów do wykonania u danego pacjenta bierze się pod uwagę jej indywidualne kwalifikacje, wiedzę, umiejętności, a w niektórych sytuacjach predyspozycje i cechy osobowościowe.

* Samodzielna praca poszczególnych pielęgniarek oparta jest na planie leczenia. Wszelkie dyskusje merytoryczne dotyczą leczenia ( nie gwarantuje to wzrostu zrozumienia aktualnego stanu pacjenta i środowiska oraz wzrostu wiedzy zawodowej pielęgniarki. * Samodzielna praca poszczególnych pielęgniarek oparta jest na planie pielęgnowania. Towarzyszą jej merytoryczne dyskusje na temat pielęgnowania (to gwarantuje wzrost zrozumienia aktualnego stanu pacjenta i środowiska oraz wzrost wiedzy zawodowej pielęgniarki) .

* Zbiorowa odpowiedzialność za wyniki pielęgnowania (prowadzi to do przypadkowych zmian w postępowaniu z pacjentem). * Indywidualna odpowiedzialność pielęgniarki za pacjenta i środowisko.

* Mały wkład do nauki o pielęgnowaniu. * Rozwijanie pielęgniarstwa jako nauki poprzez systematyczne gromadzenie danych pozwalających na wyciąganie wniosków na przyszłość, formułowanie uogólnień i praw.

Podstawowe cechy procesu pielęgnowania to :

1. wieloetapowość

2. ciągłość i dynamika - cykl powtarzalny

3. logiczność i następstwo czasowe (konsekwentne przechodzenie z fazy do fazy, które

4. całościowe podejście do pielęgnowanego ( 5. uniwersalność = szerokie, ze względu na przedmiot i zakres działań, możliwości realizowania (możliwość zastosowania dla pojedynczego człowieka, rodziny,

ad. 1. WIELOETAPOWOŚĆ

Proces pielęgnowania nie ma charakteru jednolitego. Składa się on z kilku następujących po sobie etapów, w skład których wchodzą elementy jeszcze mniejsze, nazywane fazami.

Można wyróżnić w procesie pielęgnowania następujące etapy:

1. rozpoznanie stanu pacjenta i środowiska

2. planowanie opieki nad pacjentem i środowiskiem

3. realizowanie planu opieki pielęgniarskiej

4. ocenianie wyników opieki

Najlepiej etapy można przedstawić w postaci schematu :

I rozpoznanie; II planowanie; III realizowanie; IV ocenianie.

Każdy z etapów procesu pielęgnowania spełnia określoną funkcję w całym procesie.

Charakter każdego etapu jest inny, ale nie ma ważniejszych i mniej ważnych. Wartość procesu pielęgnowania nie tkwi bowiem w pojedynczych etapach, ale w ich kompletności i komplementarności.

ad. 2. CIĄGŁOŚĆ I DYNAMIKA.

W procesie pielęgnowania mamy do czynienia z ciągiem działań, ściśle powiązanych ze sobą, a także wzajemnie zależnych od siebie. Można powiedzieć, że jest to pewien cykl, który może być powtarzany wielokrotnie. Liczba jego powtórzeń zależna jest między innymi od częstotliwości zmian zachodzących w stanie pacjenta i środowiska oraz skuteczności podejmowanych działań opiekuńczych. Dynamika jest siłą opieki. Pozwala na nieustanne, progresywne przemiany, którym podlega pacjent (środowisko), pielęgniarka, działania opiekuńcze podejmowane i realizowane w ściśle określonym celu jak też i sama nauka o pielęgnowaniu.

Układ liniowy graficznie przestawia ciągłość i dynamikę w sposób następujący:

3 cykl I rozpoznanie; II planowanie; III realizowanie; IV ocenianie.

2 cykl I rozpoznanie; II planowanie; III realizowanie; IV ocenianie

1 cykl I rozpoznanie; II planowanie; III realizowanie; IV ocenianie

KAŻDY CYKL ROZPOCZYNA się ROZPOZNAWANIEM a KOŃCZY się OCENIANIEM

ad. 3. LOGICZNOŚĆ I NASTĘPSTWA CZASOWE.

Logiczność w procesie pielęgnowania jest rozumiana jako racjonalne, uzasadnione, konsekwentne przechodzenie od fazy do fazy, od etapu do etapu. Następstwo czasowe ściśle łączy się z logicznością procesu pielęgnowania. Przechodzenie od fazy do fazy i od etapu do etapu podlega regułom czasowym. Najprościej można powiedzieć, że są działania wcześniejsze i późniejsze; poprzedzające i następujące. Zasadzie logiczności i następstwu czasowemu przypisuje się dużą wartość w procesie pielęgnowania. Przede wszystkim uniknąć można chaosu, który nie może mieć miejsca w opiece pielęgniarskiej.

ad. 4. CAŁOŚCIOWE PODEJŚCIE DO PIELĘGNOWANEGO.

Ta cecha procesu pielęgnowania nierozłącznie wiąże się z definicją zdrowia według WHO, która ujmuje człowieka jako istotę złożoną, funkcjonującą w trzech sferach : biologicznej, psychicznej i społecznej. Dla właściwego pielęgnowania pacjenta należy przyznać jednakową ważność wszystkim trzem sferom funkcjonowania. Jest to możliwe tylko wówczas, kiedy określenie stanu pacjenta ma charakter całościowy.

ad.5. SZEROKIE MOŻLIWOŚCI REALIZOWANIA PROCESU PIELĘGNOWANIA.

Proces pielęgnowania jest uniwersalny, można go stosować dla potrzeb indywidualnego człowieka, rodziny, określonej społeczności a także całego społeczeństwa. Pielęgnować w myśl jego zasad można pacjentów zaliczonych do różnych kategorii medycznych (np. pacjent przytomny, człowiek stary, człowiek dojrzały, ciężarna, rodząca, dziecko). Proces pielęgnowania można stosować w zdrowiu, w szeroko rozumianej profilaktyce, w chorobie, stanie umierania i śmierci człowieka.

Proces pielęgnowania składa się z 4 etapów

I. ROZPOZNANIE:

1. Gromadzenie danych o pacjencie i jego środowisku (tworzenie banku danych)

2. Analizowanie zgromadzonych danych

3. Formułowanie diagnozy pielęgniarskiej

II. PLANOWANIE OPIEKI

1. Ustalenie celów opieki

2. Dobór działań pielęgniarskich do potrzeb

3. Opracowanie planu opieki

III. REALIZOWANIE PLANU OPIEKI

1. Gotowość pielęgniarki do realizacji planu opieki

2. Gotowość pacjenta do przyjmowania opieki

IV. OCENA REZULTATÓW OPIEKI

1. Analiza wyników opieki pielęgniarskiej

2. Formułowanie oceny

Ad I. ROZPOZNANIE

1. GROMADZENIE DANYCH O PACJENCIE

Jest podstawą do formułowania diagnoz pielęgniarskich. Aby zapewnić kompletność i rzetelność informacji pielęgniarka powinna uwzględnić:

* Wszystkie dostępne źródła informacji

* Metody i techniki, które można zastosować w określonych warunkach pracy

* Rodzaj, charakter i zakres danych

Metody i techniki gromadzenia informacji o pacjencie

1. Wywiad.

Wywiad pielęgniarski jest ukierunkowaną rozmową pielęgniarki z pacjentem (w niektórych sytuacjach uzupełniany rozmową z rodziną lub bliskimi). Wywiad polega na zadawaniu pytań (ustnie lub pisemnie) i udzielaniu odpowiedzi (ustnie lub pisemnie) przez odpowiadającego. Pytania muszą być świadomie ukierunkowane i mieć określone cele poznawcze lub wyjaśniające.

Wywiad skategoryzowany - zawiera zestaw wcześniej przygotowanych pytań ukierunkowanych na rozpoznanie konkretnych problemów (np. żywienie) lub zestaw pytań dający możliwość poznania natężenia badanego problemu

Wywiad nieskategoryzowany - prowadzony jest w formie luźnej rozmowy, w czasie kontaktu z pacjentem w związku z wykonywaniem różnych czynności instrumentalnych, pielęgnacyjnych czy higienicznych. Pielęgniarka wie, o co ma zapytać pacjenta (jego rodzinę lub inne osoby znaczące, zorientowane w kwestiach, które ją interesują).

Wywiad nieskategoryzowany pełni 2 role: pozwala w sposób niestresujący dla pacjenta zgromadzić informacje prowadzi do nawiązania kontaktu z pacjentem. Pacjent traktuje rozmowę jako wyraz zainteresowania pielęgniarki, daje mu ona poczucie bezpieczeństwa i oparcia

Wywiad musi spełniać określone wymagania:

 komunikatywność - używanie prostych zwrotów zrozumiałych przez pacjenta

 zasada intymności i szacunku - - zapewnienie warunków, które pozwolą pacjentowi na spokojną, swobodną odpowiedź, bez niepotrzebnej obecności innych osób

 zapewnienie korzystnych warunków fizycznych w trakcie wywiadu - unikanie hałasu, przeciągu, pośpiechu, zmuszania pacjenta do udzielania odpowiedzi

2. Obserwacja

Obserwacja pielęgniarska polega na systematycznym gromadzeniu danych o pacjencie i jego środowisku poprzez spostrzeganie tego co robi, jak się zachowuje, jak reaguje. Obserwacja daje możliwość: uzupełnienia informacji o pacjencie potwierdzenia tego, co już jest wiadome sprawdzenia rzetelności uprzednio pozyskanych danych (np. pochodzących z wywiadu) W niektórych sytuacjach obserwacja nabiera szczególnego znaczenia, zwłaszcza gdy z jakiegoś powodu nie można uzyskać danych na podstawie wywiadu: np. w stanach zagrożenia życia, u chorego nieprzytomnego, czy małego dziecka. Dane uzyskane w wyniku wywiadu lub obserwacji mogą być notowane w sposób jawny lub ukryty.

3. Analiza dokumentów Dokumenty można podzielić na:

a). urzędowe - formalne informacje wystawione przez instytucje. Mają one charakter danych obiektywnych, dlatego są traktowane jako obowiązujące, rzetelne i prawdziwe. Dokumenty mogą zawierać różne informacje: o pacjencie: np. wiek, płeć, adres, parametry zdrowotne, dochód, wyniki badań, zalecenia pielęgniarki szpitalnej; o środowisku: np. struktura wieku, liczba mieszkańców, zachorowalność, przyczyny zgonów; informacje o korzystających z pomocy społecznej, analizy naukowe;

b). osobiste - dokumenty osobiste to wszystkie zapiski osobiste np. wspomnienie, listy, dzienniki pisane przez pacjenta. Są to dane nieobiektywne i stanowią informacje uzupełniające. Mogą być przydatne przy wyjaśnieniu zachowań i reakcji pacjenta.

4. Pomiary Pomiary są to określone czynności wykonywane przez pielęgniarkę w celu dostarczenia danych do ilościowego opisu pewnej cechy (wartości) występującej u danego pacjenta. Wynik pomiaru porównywany jest z wzorcem ustalonym dale całej populacji, grupy ludzi, określonego przedziału wiekowego itp. Prawie wszystkie wzorce , którymi posługuje się pielęgniarstwo obejmują pewien dopuszczalny dla danej normy przedział, np.: temperatura ciała mierzona pod pachą wynosi 36 – 37 C tętno: 60 – 90 uderzeń na minutę

Pomiary mogą być wykonywane metodą bezpośrednią: (na przyrządzie pomiarowym zostaje ukazana cała wartość wielkości mierzonej np. pomiar temperatury ciała - przy użyciu termometru) lub metodą pośrednią (uzyskana wartość musie być przeniesiona na określony wzorzec, na podstawie którego następuje odczytanie wartości badanej np. pomiar poziomu rozwoju dziecka) Przykłady pomiarów: ciśnienie tętnicze krwi (RR) temperatura ciała masa ciała (BMI) tętno świadomość aktywność

5. Lustracja terenowa Lustracja terenowa jest formą obserwacji ukierunkowaną na określone cechy fizycznego środowiska danego regionu. Zadaniem lustracji terenowej prowadzonej przez pielęgniarkę jest określenie warunków terenowych, które: są niekorzystne dla zdrowia, stanowią zagrożenie (np. ekologiczne) lub stanowią bariery (np. architektoniczne) sprzyjają zdrowiu lub mogą być wykorzystane w działaniach np. na rzecz promocji zdrowia Pielęgniarkę interesują miedzy innymi następujące kwestie: ukształtowanie terenu, jego położenie, wyposażenie, lokalizacja budynków, lokalizacja poszczególnych instytucji, sklepów, ośrodka zdrowia itp. Lustracja terenowa jest jedną z ważniejszych metod gromadzenia danych o społeczności lokalnej, ponieważ stanowi ona podstawę do charakterystyki warunków w jakich ona żyje (np. warunki sanitarno – higieniczne, ekologiczne) Uzupełnieniem lustracji terenowej są: wywiady z liderami społeczności lokalnych i innymi mieszkańcami, analiza epidemiologiczna i demograficzna

Źródła danych o pacjencie

Rodzaj źródeł Podmiotowe Przedmiotowe

Główne/bezpośrednie Pacjent, rodzina. Wyniki pomiaru.

Uzupełniające/pośrednie Członkowie rodziny, inne osoby Dokumenty, dane

znaczące, inne pielęgniarki, epidemiologiczne,

lekarze, pracownicy szkoły charakterystyka demograficzna

pracownicy instytucji opiekuńczej, grupy (populacji)

liderzy społeczności lokalnej

Błędy na etapie gromadzenia danych

1. Błędy obserwacji Niezauważenie istniejących cech (z różnych przyczyn np. złe oświetlenie, zmęczenie) pielęgniarka może nie dostrzec lub nie zwrócić uwagi na daną cechę, objaw.

Spostrzeganie objawów w postaci zmienionej ilościowo lub jakościowo (ze względu na warunki w jakich przebiega obserwacja i wywiad, może dojść do zbagatelizowania zaobserwowanych objawów lub nadanie im większego znaczenia niż posiadają)

2. Błędy wywiadu

A. Błędy sytuacyjne: pośpiech osoby udzielającej wywiad pośpiech osoby przeprowadzającej wywiad niesprawność narządu słuchu lub wada wymowy jednej ze stron

B. Wzajemna reakcja osób uczestniczących w wywiadzie

1. Błąd socjologiczny - pojawia się wówczas, gdy pacjent reaguje szczególnie negatywnie na cechy pielęgniarki (wygląd, wiek, ubranie itp.)

2. Błąd psychologiczny - pojawia się wówczas, gdy pielęgniarka negatywnie reaguje na cechy pacjenta i może w takim przypadku do minimum ograniczać kontakt z pacjentem - może dojść wówczas do zbagatelizowania ważnych informacji lub pominięcia istotnych pytań dotyczących stanu pacjenta

C. Błędy w analizie dokumentów - wynikają najczęściej z: Niewłaściwego zapisu wyników Nieumiejętności posługiwania się dokumentacją

3. Błędy wnioskowania

a. Błąd fałszywej przyczyny - sugerując się następstwem zdarzeń w czasie, zdarzenie wcześniejsze uznaje się za przyczynę późniejszego.

b. Błąd atrybucji - polega na przypisaniu pacjentowi cech, których nie posiada

c. Schematyzm - zbyt ogólne potraktowanie danego stanu, bez uwzględnienia indywidualnych cech pacjenta

d. Pomieszanie walorów objawów - powstaje wówczas, gdy objaw stały uznaje się jako niestały. np. pacjent jest spokojny i miły dla pielęgniarki - tymczasem w rzeczywistości jest arogancki i impulsywny. np. widząc podczas wizyty w domu pacjenta, że mieszkanie jest schludne i zadbane, uznaje się to jako cechę stałą, tymczasem mieszkanie zostało przygotowane z okazji imienin gospodarza - zwykle bywa brudne i zaniedbane

DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA To wnioski z danych o pacjencie, wynikające ze stanu bio-psycho-społecznego człowieka, wymagającego lub też nie pielęgnowania z uwzględnieniem genezy i prognozy tego stanu. Stwierdzenie określonego stanu wymaga podjęcia konkretnych działań decyzyjnych.

Pielęgniarka musi zadecydować

* czy należy dążyć do zmiany rozpoznanego stanu

* czy utrzymać go na rozpoznanym poziomie Stan jest tym co charakterystyczne w wyglądzie, postawie, powierzchowności danej osoby, co może być postrzegane z zewnątrz (np. zdenerwowanie, wychudzenie), odbierane subiektywnie (np. ból, kołatanie serca), ilość, miara czegoś w danym momencie (np. masa ciała 75 kg), określona kategoria (np. zdrowy, chory, alkoholik), jeden ze składników sytuacji, w której ktoś się znajduje (II doba po operacji), fakty towarzyszące leczeniu/ pielęgnowaniu (uczulenie, brak wrażliwości na lek, niepokój).

Diagnoza stanu wyznacza zakres i charakter pracy z człowiekiem i jego środowiskiem.

DIAGNOZA LEKARSKA DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA Cukrzyca ciężarnych G1 Brak wiedzy dotyczącej cukrzycy w ciąży Zapalenie płuc Duszność spowodowana zaleganiem wydzieliny w drogach oddechowych Biegunka Ból w okolicy odbytu i pośladków w wyniku częstego oddawania stolca

Problem pielęgnacyjny to określone zagrożenie jakie może pojawić się u pacjenta, trudności na jakie pacjent może napotkać oraz dolegliwości, które pacjent zgłasza (wynikające ze stanu zdrowia w jakim się aktualnie znajduje)

Podział problemów pielęgnacyjnych

1. aktualne - występujące teraz

2. potencjalne - wystąpią w przyszłości, ale obecnie obserwuje się przesłanki do ich wystąpienia - podczas formułowania tych problemów używamy słów: możliwość wystąpienia...

3. możliwe - mogą wystąpić w przyszłości, ale nie obserwuje się przesłanek do ich wystąpienia.

Rodzaj formułowania problemów pielęgnacyjnych

1. Opisowy: Ból ostry w ok. prawego podżebrza, pojawiający się po spożyciu tłustych pokarmów

2. W formie problemu: Ból prawego podżebrza spowodowany zapaleniem pęcherzyka żółciowego.

Przykłady problemów: Możliwość wystąpienia odleżyn na skutek długotrwałego unieruchomienia Lęk przed oczekiwaną hospitalizacją Ból wynikający z toczącego się procesu zapalnego w obrębie stawów Trudności w poruszaniu się spowodowane zwyrodnieniem stawów

Ad II. Drugi etap procesu pielęgnowania PLANOWANIE

Dane zgromadzone w pierwszym etapie procesu, pozwalają nam określić stan pacjenta. Jest to punkt wyjścia do planowania opieki pielęgniarskiej Na etap planowania składają się:

 Ustalenie celów opieki

 Dobieranie działań, osób i sprzętu do realizowania zadań wynikających z celów opieki

 Formułowanie planu opieki pielęgniarskiej nad pacjentem i jego środowiskiem Cel to zdanie do wykonania!

Cechy celu: jasno sformułowany realny do wykonania odpowiedni do warunków w jakich przebiega opieka powinien zawsze wynikać z problemów powinien być wzbogacony o element czasu

KAŻDY PROBLEM MUSI MIEĆ PRZYNAJMNIEJ JEDEN CEL !!!

Cele mogą być osiągane : w całości – w 100% częściowo - np. w 50% wcale Ostatnia faza planowania to tworzenie planu opieki czyli formułowanie w formie pisemnej, tego co powinno być podjęte na rzecz pacjenta. Pisemny plan stanowi podstawę do realizowania ciągłej opieki. Ważne jest uczestnictwo pacjenta w formułowaniu celów opieki.

Ad. III. REALIZACJA

Składa się z faz:

1. Gotowość pielęgniarki do realizacji planu opieki

2. Gotowość pacjenta i jego środowiska do przyjmowania planu opieki oraz współuczestniczenie w jego realizacji

Trudności w realizacji planu opieki:

 Podmiotowe: takie, które tkwią w samej osobie świadczącej opiekę oraz w osobie pacjenta lub rodziny ( roztargnienie, wybuchowość, zmęczenie, brak doświadczenia).

 Przedmiotowe: zależne od sytuacji lub warunków w jakich przebiega opieka (brak Ad. IV. OCENA Ocenianie jest planowym, systematycznym porównaniem stanu pacjenta i środowiska z uprzednio założonymi celami opieki.

Zawiera 2 fazy:

1. Analizowanie wyników opieki

2. Formułowanie oceny Ocena pozwala ukazać:

 Czy założone cele zostały osiągnięte

 Identyfikuje te działania, które okazały się najskuteczniejsze

 Ukazuje przeszkody w osiąganiu celów

 Dostarcza informacji do ponownego rozpoznania stanu pacjenta

Zalety dokumentacji procesu pielęgnowania:

- Dobry przepływ informacji

- Daje poczucie bezpieczeństwa pacjentowi

- Pozwala na indywidualne podejście do pacjenta

- Identyfikuje skuteczne działania

- Pozwala poszerzać działania pielęgniarki

- Zabezpiecza przed odpowiedzialnością prawną w przypadku skarg pacjentów i ich rodzin

.................................................................................

gromadzenie danych

FAZY analizowanie i syntezowanie danych I ETAP = ROZPOZNANIE

stawianie diagnozy pielęgniarskiej

....................................................................................

ustalenie celu opieki

FAZY dobieranie osób do działań ... do zadań II ETAP = PLANOWANIE

formułowanie planu opieki

......................................................................................

sprawdzanie gotowości pielęgniarki

do zrealizowania planu pielęgnowania

FAZY III ETAP = REALIZOWANIE

sprawdzenie gotowości pacjenta do

przyjmowania planu pielęgnowania

....................................................................................

analizowanie wyników opieki

pielęgniarskiej

FAZY IV ETAP = OCENIANIE

formułowanie oceny

......................................................................................

Piśmiennictwo

1. Górajek – Jóźwik J; Proces pielęgnowania. Warszawa 1993

2. Kawczyńska – Butrym Z.: Pielęgniarstwo rodzinne. Warszawa 1997

3. Zahradniczek K. : Wprowadzenie do pielęgniarstwa

................................................. c.d. .............................................................................

DOKUMENTACJA PROCESU PIELĘGNOWANIA

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Imię i nazwisko studenta Nr albumu

rok studiów semestr

Dokumentacja procesu pielęgnowania

Dane osobowe chorego:

Imię i nazwisko /Inicjały		Wykształcenie / zawód
Wiek		Źródło utrzymania
Płeć		Stan rodzinny
Stan cywilny		Kontakt z rodziną

Oddział Szpitalny …………………Nr Sali…………Data objęcia opieką

Tryb przyjęcia: nagły/ planowy/przeniesiony z ………………………………………………..

Rozpoznanie lekarskie Podejrzenie zapalenia płuc, Infekcja górnych dróg oddechowych

Schorzenia towarzyszące………………………………………………………………………

Przebyte choroby i operacje:……………………………………………………………….......

Leki stale przyjmowane…………………………………………………………………………

Zgłaszane dolegliwości (w dniu objęcia opieką lub przyjęcia): duszność wysiłkowa, stan podgorączkowy, ogólne osłabienie,

Ból (charakter, miejsce, czas, częstotliwość i nasilenie)……………………………………...

…………………………………………………………………………………………………

Ocena natężenia bólu wg skali VAS………………………………

Podstawowe parametry życiowe w dniu przyjęcia/objęcia opieką.

temperatura	Tętno	ciśnienie	oddech

Kategoria opieki pielęgniarskiej w dniu przyjęcia I II III IV

Ocena stan bio- psycho- społecznego pacjenta

Układ krążenia:

Wartość RR Tętno: liczba/min rytm: :regularne/nieregularne

Napięcie: prawidłowe/słabe/nadmierne, sinica: brak/obecna: lokalizacja………………………

Inne …………………………………………………………………………………………….

Układ oddechowy:

Oddech: liczba/min Kaszel: brak/suchy/wilgotny/stały/napadowy

Zaleganie wydzieliny w drogach oddechowych: tak/nie

Duszność: brak/wysiłkowa/spoczynkowa/napadowa/stridor

Układ pokarmowy i stan odżywiania:

Ciężar ciała w kg… Wzrost …. BMI……. WHR………………

Łaknienie: prawidłowe/brak, Nudności, wymioty: brak/obecne

Sposób odżywiania: doustnie/przez sondę/przetokę/pozajelitowe

Zaparcia: brak/obecne

Układ moczowo - płciowy

Diureza dobowa:……………………………………………………………………………….

Sposób wydalania moczu: fizjologiczny/cewnik/przetoka

Nietrzymanie moczu: brak/obecne: okresowe/stałe

Menstruacja: prawidłowa/zaburzona/menopauza/ciąża

Układ mięśniowo-szkieletowy:

Postawa ciała: prawidłowa/nieprawidłowa

Sprawność kończyn górnych: pełna/ograniczona/brak

Sprawność kończyn dolnych: pełna/ograniczona/brak

Zakres ruchów: pełny/ograniczony/brak

Układ nerwowy:

Orientacja: zaburzona/niezaburzona

Świadomość: pełna/senność/stan przedśpiączkowy /śpiączka

Punktacja wg skali Glasgow 15

Chód: prawidłowy/nieprawidłowy/nie chodzi

Afazja: brak/obecne: płynna/niepłynna

Sprawność umysłowa:

Myślenie: prawidłowe/ nieprawidłowe

Pamięć: prawidłowa/zaburzona

Uwaga: prawidłowa/zaburzona

Skóra:

Zabarwienie: prawidłowe/blade/zaczerwienienie/sinica

Zmiany (charakter)……………………………………………………………………………..

Rany: brak/obecne……………………………………………………………………………...

Odleżyny: brak/ryzyko/obecne: lokalizacja/stopień

Ryzyko powstania odleżyn wg skali Norton 20 punktów

Odleżyn: ………………………umiejscowienie………………………..

…………………………….. ……………..etap gojenia………………………………………

Stan emocjonalny:

Nastrój: wyrównany/podwyższony/ obniżony

Reakcja pacjenta na chorobę spokojny oczekuje pomocy

Stosunek pacjenta do personelu: współpraca/brak współpracy

Zmysły:

Widzenie: prawidłowe/ślepota/zaburzone:……………………………………………………………….

Słyszenie: prawidłowe/ głuchota/zaburzone:…………………………………………………………….

Zaburzenia równowagi: brak/obecne:……………………………………………………………………

Ocena sprawności pacjenta: samodzielny/ograniczony/zależny

………………………….

Ocena prowadzącego:......................................................................................

MONITOROWANIE WKŁUĆ DOŻYLNYCH

Data i godz. założenia wkłucia

Podpis nauczyciela/

studentki

Obserwacja wkłucia

Data i godz. usunięcia wkłucia

Podpis nauczyciela/

studentki

WSKAZÓWKI DLA PACJENTA I/LUB RODZINY (PRZY WYPISIE)

Wskazówki i zalecenia pielęgniarskie

Nazwisko i imię pacjenta.................................................................

Data i podpis studentki........................................................................

KARTA OBSERWACJI CHOREGO Z ZAŁOŻONYM CEWNIKIEM MOCZOWYM

Inicjały pacjenta………Data założenia cewnika………………Data usunięcia cewnika……....

Przyczyna założenia cewnika………………………………………………………………….

Data- kolejne dni z cewnikiem
ból
pieczenie
gorączka
parcie mocz na pęcherz /cewkę moczową
krwiomocz
ropomocz
inne objawy
ilość wydalonego moczu / zakres h
wymiana/usunięcie cewnika
podpis osoby dokonującej obserwacji

KARTA MONITOROWANIA MIEJSCA OPEROWANEGO

Inicjały pacjenta……………Data zabiegu…………………… Rodzaj zabiegu……………

rodzaj rany ( czysta, czysta – skażona, skażona, brudna lub zakażona)……………………

okołooperacyjna profilaktyka antybiotykowa………………………………………………

Data
dzień po zabiegu
zapach z rany
krwawienie z rany
obecne dreny
rodzaj wydzieliny
ilość wydzieliny
ropa
naciek zapalny
obrzęk
Uwagi
Podpis osoby dokonującej oceny

Karta pielęgnacji chorego

Data

Diagnoza pielęgniarska.

Problem pielęgnacyjny.

Cel podejmowanej opieki nad chorym i zakładany czas realizacji

Interwencje pielęgniarki i zespołu terapeutycznego

Ocena oraz wskazówki do dalszej pielęgnacji

Skala Glasgow (Glasgow Coma Scale)

Otwieranie oczu

spontanicznie samoistnie
na polecenie
na ból
brak nie otwiera

Odpowiedź słowna

zorientowany
splątany chaotyczna rozmowa
nieprawidłowe słowa niewłaściwe słowa
niezrozumiałe słowa niezrozumiały szept
brak

Odpowiedź ruchowa

spełnia polecenia
lokalizuje ból
cofa kończynę po bodźcu bólowym reaguje na ból cofaniem
zgina kończynę po bodźcu bólowym reaguje na ból zginaniem
reakcja wyprostna po bodźcu bólowym reaguje na ból prostowaniem
brak reakcji

Interpretacja wyniku:
13 – 15 – łagodne zaburzenia przytomności
9 – 12 – umiarkowane zaburzenia przytomności
< 8 – śpiączka

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Skala VAS

OPISOWA SKALA BÓLU

łagodny ból ból silny

...............................................................................................

bez bólu ból umiarkowany ból bardzo ból NIE do zniesienia

silny

SKALA INTENSYWNŚCI BÓLU NUMERYCZNA

0.........1........2.......3........4.......5......6.......7.......8........9.........10

bez bólu ból ból NIE do

umiarkowany zniesienia

WZROKOWA SKALA ANALOGOWA

..................................................................................................

bez bólu ból najsilniejszy jaki można

sobie wyobrazić

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Skala Doreen Norton.

Stan fizyczny	Stan psychiczny	Aktywność fizyczna	Zdolność poruszania się	Nietrzymanie stolca/moczu
dobry (4)	czujny (4)	chodzi sam (4)	pełna (4)	nie (4)
dość dobry (3)	apatyczny (3)	z pomocą (3)	lekko ograniczona (3)	sporadycznie (3)
zły (2)	splątany (2)	siedzi (2)	bardzo ograniczona (2)	nietrzymanie moczu (2)
bardzo zły (1)	zamroczony (1)	brak (1)	brak (1)	nietrzymanie stolca (1)

Liczba punktów poniżej 14 świadczy o ryzyku powstania odleżyn.

Klasyfikacja odleżyn. Podział odleżyn wg Torrance’a.

Stopień I – zaczerwienienie blednące; ucisk palcem powoduje zblednięcie zaczerwienienia, ponieważ mikrokrążenie nie jest jeszcze uszkodzone.

Stopień II – zaczerwienienie nieblednące; dokonane uszkodzenie mikrokrążenia. Mogą pojawiać się powierzchniowe uszkodzenia naskórka, pęcherze i ból.

Stopień III - uszkodzenie wszystkich warstw skóry do granicy z tkanką podskórną. Brzegi rany są dobrze odgraniczone, otoczone obrzękiem i rumieniem, dno wypełnia czerwona ziarnina lub żółte masy rozpadających się tkanek.

Stopień IV – uszkodzenie obejmuje skórę i tkankę podskórną. Brzeg rany zwykle dobrze odgraniczony, dno odleżyny może pokrywać czarna martwica.

Stopień V - martwica dotyczy także powięzi i mięśni, czasem stawów i kości. Powstają jamy i „kieszenie”, które są ze sobą połączone. Rana wypełniona jest czarnobrązowymi masami rozpadających się tkanek.

System kolorowy - planowanie leczenia odleżyn.

Rany czarne – sucha lub miękka czarna lub brązowa martwica wypełniająca dno odleżyny IV lub V.

Rany żółte – kolor odleżyny pochodzi od martwiczych mas głównie z tkanki tłuszczowej ; często są to rany zainfekowane.

Rany czerwone – oznaczają fazę ziarninowania; ziarnina jest bardzo delikatna, nawet przy mikrourazach krwawi.

Rany różowe – oznaczają fazę naskórkowania.

Wyznaczniki kategoryzacji chorych:

Kategoria I – opieka minimalna – pacjent chodzący, samodzielny, nie wymaga specjalnej diety, samodzielny w zaspokajaniu potrzeb, parametry życiowe (HR, temp.) mierzone 2x/dobę, otrzymuje leki doustne, ma dobra orientację w sprawach zdrowia, nie wymaga oddziaływania psychicznego

Kategoria II – opieka umiarkowana – pacjent wymaga opieki pielęgniarskiej przy niektórych czynnościach, większą część czasu spędza w łóżku, czynności higieniczne wykonuje samodzielnie, ale wymaga niewielkiej pomocy, wymaga specjalnej diety, sam spożywa posiłki, wymaga pomocy w zaprowadzaniu do WC, parametry życiowe (HR, RR, temp.) mierzone 2x/dobę, otrzymuje leki im. i per os, ma słabą orientację w sprawach zdrowia, wymaga opieki psychospołecznej personelu

Kategoria III – wzmożona opieka – pacjent wymaga pomocy pielęgniarki przy wszystkich czynnościach, pacjent leżący, nie opuszcza łóżka, może sam zmieniać pozycję, wymaga pomocy przy wykonywaniu toalety, wymaga karmienia lub pomocy drugiej osoby, wymaga podania kaczki lub basenu, parametry życiowe (RR, HR, temp.) mierzone częściej niż 2x/dobę, otrzymuje leki im., iv., per os, nie ma orientacji w sprawach zdrowia, wymaga wsparcia personelu i rodziny.

Kategoria IV – opieka intensywna – pacjent wymaga wszechstronnej opieki pielęgniarskiej ( nieprzytomny, ciężko chory, po zabiegu operacyjnym, inne), pacjent leżący wymagający zmian pozycji ciała, wymaga kompleksowej toalety ciała, odżywiany przez zgłębnik lub parenteralnie, ma założony cewnik lub zanieczyszcza się, ma prowadzone karty intensywnego nadzoru i obserwacji chorego, wymaga wsparcia personelu i rodziny

Index Barthel

Aktywność	Punktacja
1	Spożywanie posiłków 0 – nie jest w stanie samodzielnie jeść 5 – potrzebuje pomocy w krojeniu, smarowaniu masłem itp. 10 – samodzielny, niezależny
2	Przemieszczanie się (z łóżka na krzesło i z powrotem, siadanie) 0 – nie jest w stanie nie zachowuje równowagi przy siedzeniu 5 – większa pomoc (fizyczna) jednej lub dwóch osób, może siedzieć 10 – mniejsza pomoc (słowna lub fizyczna) 15 – samodzielny
3	Utrzymanie higieny osobistej 0 – potrzebuje pomocy przy wykonywaniu czynności osobistych 5 – niezależny przy myciu twarzy, goleniu się, czesaniu, myciu zębów (z zapewnionymi pomocami)
4	Korzystanie z toalety 0 – zależny 5 – częściowo potrzebuje pomocy 10 – niezależny w dotarciu do toalety oraz zakładaniu i zdejmowaniu ubrania
5	Mycie, kąpiel całego ciała 0 – zależny 5 – niezależny
6	Poruszanie się (po powierzchniach płaskich) 0 – nie porusza się samodzielnie lub jest zależny na wózku 5 – niezależny na wózku lub porusza się na odległość < 50 m przy użyciu sprzętu wspomagającego 10 – spacery z pomocą jednej osoby na odległość > 50 m 15 – niezależny, także przy użyciu sprzętu wspomagającego na odległość > 50 m
7	Wchodzenie i schodzenie po schodach 0 – nie jest w stanie samodzielnie wykonać czynności 5 – potrzebuje pomocy (fizycznej, asekuracji, słownej) 10 – samodzielny
8	Ubieranie się i rozbieranie 0 – całkowicie zależny 5 – potrzebuje pomocy, część czynności wykonuje samodzielnie 10 – samodzielny
9	Kontrolowanie stolca/zwieracza odbytu 0 – nie panuje nad oddawanie stolca lub występuje konieczność lewatywy 5 – sporadycznie bezwiednie oddaje stolec 10 – kontroluje oddawanie stolca
10	Kontrolowanie moczu/zwieracza pęcherza moczowego 0 – nie panuje nad oddawaniem moczu lub jest cewnikowany 5 – sporadycznie bezwiednie oddaje mocz 10 – kontroluje oddawanie moczu

Interpretacja wyników:

86 – 100 pkt. – stan pacjenta „lekki”,
21 – 85 pkt. – stan pacjenta „średnio ciężki,

0 – 20 pkt. – stan pacjenta „bardzo ciężki”

.....................................................................................................................................................................

wykład III z dn. 17.12.2022

DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA – CELE, RODZAJE I TYPY DIAGNOZ

Stawianie diagnozy jest jednym z podstawowych zadań mających fundamentalne znaczenie w praktyce pielęgniarskiej.

Istotną cechą pielęgnowania jest diagnozowanie pielęgniarskie, będące obowiązkiem i zarazem prawem pielęgniarki. Obejmuje ono systematyczne gromadzenie danych i wnioskowanie oparte na niezbędnej wiedzy medycznej i ogólnej, wiedzy humanistycznej i socjologicznej.

Praktyka pielęgniarska, uwzględniająca nowoczesne metody pracy składające się na proces pielęgnowania, jeśli ma być samodzielnym zadaniem pielęgniarki, nie może być realizowana bez dokładnej i fachowo postawionej diagnozy.

Stawiając diagnozę, pielęgniarka formułuje szczegółowe cele, zadania i czynności, które realizuje wobec jednostki, rodziny bądź społeczności lokalnej oraz planuje, zgodnie z kolejnymi etapami procesu pielęgnowania, sposoby i środki niezbędne do ich realizacji.

Pielęgniarka określa także udział własny i/lub innych (rodziny, podopiecznego, znajomych, innych fachowców itp.) w wykonywaniu poszczególnych zadań. Diagnoza nakłada na pielęgniarkę obowiązek określenia nie tylko celu, ale także rezultatu, jaki chce osiągnąć (spotęgowanie, ochrona, zachowanie czy przywrócenie zdrowia pacjentowi).

Praktyka pielęgniarska ze względu na swój zróżnicowany charakter, może koncentrować się na promocji zdrowia i profilaktyce chorób (np. w szkole), na pracy z przewlekle chorymi i niepełnosprawnymi (np. w domu pacjenta, w domu pomocy społecznej) czy też na pracy z chorymi hospitalizowanymi, w tym z osobami w sytuacji zagrożenia życia (np. na oddziałach intensywnej opieki medycznej).

W każdym z tych przypadków, w zależności od tego, czego dotyczy praktyka, diagnoza będzie miała odmienny charakter i cel.

Stawiając diagnozę gromadzimy i analizujemy (oceniamy) dane, które dotyczą osoby bądź grupy i które pozwalają nam na ocenę:

* Stanu fizycznego, psychicznego i statusu społecznego

* Stopnia sprawności

* Zakresu samodzielności, aktywności życiowej

Poziomu radzenia sobie z chorobą, a także

Samoocenę zdrowia pacjenta

Wiedzę i świadomość zdrowotną

Reakcję na istniejące zagrożenie, rozpoznanie, chorobę.

Dopiero na tej podstawie można wnioskować, czy danej osobie / grupie potrzebne jest pielęgnowanie, pomoc ze strony pielęgniarki czy własne działanie na rzecz zdrowia (wspierane ewentualnie przez inne osoby lub instytucje).

Taka pomoc czy działanie powinny mieć wymierne i pozytywne znaczenie dla potęgowania, zachowania lub poprawy aktualnego stanu zdrowia lub dla minimalizowania zagrożeń zdrowia z uwzględnieniem poziomu sprawności, zakresu samodzielności i /lub radzenia sobie z chorobą i wynikającymi z niej problemami.

W formułowaniu i hierarchizowaniu celów przez pielęgniarkę pomocne mogą być następujące pytania:

Jaki jest główny cel i założony skutek działania?

Czego ma dotyczyć udział w promowaniu zdrowia poszczególnych osób/grup?

Czego ma dotyczyć i na czym ma polegać pomoc na rzecz osób zdrowych, osób z grup ryzyka, chorych, przewlekle chorych, niepełnosprawnych?

Jak przygotować pacjenta, jego rodzinę do samoopieki i samo-pielęgnowania?

Czego ma dotyczyć i na czym ma polegać pomoc na rzecz osób zdrowych, osób z grup ryzyka, chorych, przewlekle chorych, niepełnosprawnych?

Jak przygotować pacjenta, jego rodzinę do samoopieki i samo-pielęgnowania?

Jak zorganizować pomoc rodzinie w okresie żałoby?

Jak wzmocnić lub ukierunkować wsparcie społeczne na rzecz osób i rodzin w sytuacji zdrowia, w sytuacji zagrożenia choroba, w trakcie choroby i podczas rozwiązywania problemów współistniejących z chorobą?

Pytania te łączą się ściśle z zadaniami pielęgniarki i celami diagnozy pielęgniarskiej, określającymi obszary pracy pielęgniarki:

* Promocja zdrowia i profilaktyka chorób

* Opieka nad chorymi

* Opieka nad przewlekle chorymi

* Interwencja w sytuacji zagrożenia życia

* Opieka nad niepełnosprawnymi

* Opieka terminalna

Zadanie te pielęgniarka realizuje pracując lub współpracując z indywidualnym pacjentem, rodziną, innymi grupami społecznymi, a także ze społecznością lokalną.

Profesjonalnie przygotowana, kompetentna pielęgniarka, dostrzegająca i rozumiejąca sytuację zdrowotną pacjenta, jej uwarunkowania, zagrożenia i prognozy, jest w wielu przypadkach głównym pomocnikiem i bezpośrednim wykonawcą czynności pielęgnacyjnych, zabezpieczających w chorobie i chroniących przed wystąpieniem powikłań.

Pielęgniarka jest głównym pomocnikiem, doradcą i przewodnikiem pacjenta (rodziny) w zakresie jego zdrowia i choroby lub osoba przekazującą wiedzę i umiejętności samoopieki i samo-pielęgnowania osobie chorej, rodzinie a czasem wolontariuszom. Pacjent i jego rodzina stają się głównymi realizatorami opieki zdrowotnej, a działania pielęgniarki staja się działaniami uzupełniającymi i wspierająco– edukacyjnymi.

Podjęcie, realizacja i ocena efektów wykonania poszczególnych zadań pielęgniarki, są możliwe dzięki postawionej przez nią wcześniej diagnozie, która jest punktem wyjścia dla działań pielęgniarki i jej współpracy z pacjentem.

4 etapy:

rozpoznanie

plan opieki

realizacja

ocena

5 etapów:

gromadzenie danych

diagnoza

plan opieki

realizacja/interwencja

ocena

W przypadku 4 etapów diagnoza jest zawarta w etapie rozpoznawania jako wynik oceny zgromadzonych danych.

W 5-cio etapowym procesie gromadzenie danych i diagnoza są odrębnymi czynnościami.

Diagnoza pielęgniarska spełnia bardzo ważną, ale służebną rolę wobec całości procesu pielęgnowania.

miejsce diagnozy w procesie pielęgnowania

Gromadzenie danych

I - Dane dotyczą stanu zdrowia

klienta/pacjenta

diagnoza

II – wyprowadzona z danych o stanie

zdrowia

Plan opieki pielęgniarskiej

III- formułowanie na podstawie diagnozy wymiernych celów i definiowanie wyniku opieki

IV- określenie priorytetów i zaleceń wynikających z diagnozy

Działania pielęgniarskie

V- zapewnienie klientowi/ pacjentowi

udziału w realizacji celów

VI- towarzyszenie klientowi/pacjentowi podczas uzyskiwania maksymalnej wydolności zdrowotnej

Wynik opieki

VII-uzyskanie lub brak poprawy warunkowane przez klienta/pacjenta lub przez pielęgniarkę

VIII-uzyskanie lub brak poprawy (wynik opieki) jako punkt wyjścia do dalszego gromadzenia danych, formułowania nowej diagnozy i następnych celów opieki

Związek miedzy diagnozą a całym procesem pielęgnowania odzwierciedla relacje między zadaniami i kompetencjami, wiedzą i umiejętnościami pielęgniarek, modelami pielęgnowania a zakresem danych, które gromadzi pielęgniarka oraz zakresem diagnozy.

Termin diagnoza pielęgniarska bywa używany w trzech kontekstach. Każdy z nich wskazuje albo na rolę w procesie pielęgnowania, albo na sposób formułowania diagnozy.

Kontekst

* drugi etap procesu pielęgnowania

* lista diagnoz szczegółowych, nazw diagnostycznych

* Dwu- lub trzy-częściowe oświadczenie

„Diagnoza pielęgniarska” jest to rozpoznana lub przewidywana reakcja na aktualne lub

potencjalne problemy zdrowotne/ procesy życiowe, wyrażone jako ocena stanu

biologiczno – psychiczno – społecznego, zagrożeń oraz możliwości człowieka, rodziny,

grupy, społeczności. Diagnoza pielęgniarska stanowi podstawę działania pielęgniarskiego

(interwencji pielęgniarskiej).

RODZAJE I TYPY DIAGNOZ

W podziale diagnoz można wyróżnić dwa kryteria:

* przedmiot diagnozowany

* przedmiot (treść) diagnozy

Ze względu na przedmiot diagnozowany, a więc na to, kto jest przedmiotem diagnozy, kogo diagnoza dotyczy wyróżnia się rodzaje diagnozy. Biorąc pod uwagę trzy główne jej przedmioty: jednostkę, grupę i społeczność lokalną, wyodrębnia się trzy rodzaje diagnozy:

diagnoza indywidualna (indywidualnego przypadku) – pozwala na charakterystykę, analizę i ocenę stanu konkretnego pacjenta.

diagnoza społeczności lokalnej.

TYPY DIAGNOZ

Typ diagnozy odnosi się do tego, co stanowi jej treść, na czym diagnoza jest skoncentrowana.

Możemy wyróżnić kilka typów diagnozy.

Diagnoza klasyfikacyjna (typologiczna) określa cechy diagnozowanego przedmiotu, np. jego stan lub objawy w celu zakwalifikowania go do konkretnej kategorii, np. grupy osób niepełnosprawnych, otyłych.

diagnoza przyczynowa – wyjaśnia przyczyny określonego stanu lub procesu, który doprowadził do tego stanu, np. braku adaptacji, nadmiernej masy ciała, małej aktywności fizycznej.

diagnoza prognostyczna – ma określić przewidywane zmiany lub tendencje rozwojowe danego stanu, np. zagrożenie chorobą nowotworową lub przewidywanie, że konkretne działanie będzie miało pozytywny skutek (spotęgują zdrowie przyspieszą powrót sprawności, wywołają pozytywne stany i reakcje) .

diagnoza fazy – ma za cel rozpoznanie fazy, do której można zaliczyć analizowany stan, np. nadwagę, otyłość, znaczną otyłość. Odpowiada na pytanie, czy jest to faza zagrożenia chorobą, faza choroby zaawansowanej czy też faza terminalna.

diagnoza znaczenia – zajmuje się wyjaśnianiem:

jakie znaczenie ma stan aktualny dla dalszych procesów zdrowia i choroby,

jakie subiektywne odczucia i oceny pacjenta wywołuje jego aktualny stan.

Diagnoza indywidualna

Bezpośrednia pielęgnacja zwykle skierowana jest na pojedynczego człowieka, który ze względu na swój stan wymaga nie tylko pomocy innych osób, ale najczęściej konkretnych działań pielęgniarskich.

Dzielimy je na działania:

instrumentalne

pielęgnacyjne

higieniczne

Samodzielność pielęgniarki w poszczególnych czynnościach jest zróżnicowana – od pracy na zlecenie lekarza (czynności instrumentalne) poprzez częściową samodzielność (czynności pielęgnacyjne; współpraca z lekarzem) do całkowitej samodzielności (czynności higieniczne z możliwością ich zlecania osobom o niższych kwalifikacjach, np. rodzinie, siostrom PCK).

Bez względu jednak na stopień zaangażowania pielęgniarki w bezpośrednią realizację poszczególnych czynności, są one skierowane na pojedynczego człowieka, mają charakter indywidualny i stanowią główne zadanie opieki pielęgniarskiej. Stan ten wymaga więc diagnozy indywidualnej (indywidualnego przypadku) i to bez względu na zakres działań pielęgniarki.

Diagnoza grupy społecznej

Stan zdrowia pacjenta warunkowany jest również czynnikami poza indywidualnymi, grupowymi, rodzinnymi, środowiskowymi. Zależy od jego funkcjonowania w rodzinie i/lub w innych grupach społecznych, a także od włączenia tych grup (rodziny, pracowników zakładu, w którym pacjent pracuje, kolegów w szkole, społeczności lokalnej itp.) do działania na rzecz zdrowia, jego zachowania i poprawy.

Włączenie rodziny do procesu pielęgnowania zdrowia może mieć różny charakter. Rodzina może świadczyć pomoc pielęgniarce w opiece nad chorym w środowisku domowym, może stanowić także zagrożenie dla zdrowia jednego z jej członków lub może być całościowo traktowana jako „przedmiot” i „podmiot” opieki zdrowotnej, podczas gdy pielęgniarka występuje jako doradca i konsultant rodziny w sprawach zdrowia i opieki w chorobie.

W każdym przypadku (włączenie rodziny do opieki nad zdrowiem bądź objęcie rodziny opieką) pielęgniarka dokonuje rozpoznania sytuacji rodziny, występujących w niej zagrożeń i możliwości, a więc stawia diagnozę.

Diagnoza ma być odpowiedzią na pytanie:

w czym i jakiej pomocy należy udzielić rodzinie, aby zachować, wzmocnić lub poprawić stan jej zdrowia,

w czym i jakiej pomocy należy udzielić rodzinie, aby przygotować ją do pielęgnowania zdrowia jej członków,

w czym i jakiej pomocy należy udzielić rodzinie, aby przygotować ją do pielęgnowania ludzi chorych, niepełnosprawnych, z zaburzeniami zdrowia psychicznego lub zaburzeniami rozwoju, długotrwale unieruchomionych, z zaburzoną orientacją co do miejsca, czasu itp.

Diagnoza rodziny w literaturze traktowana jest jako przykład diagnozy grupy społecznej.

Ten rodzaj diagnozy może być zastosowany również w odniesieniu do innych grup społecznych, np. klasy szkolnej, mieszkańców domu pomocy społecznej, pracowników zakładu pracy, członków grupy samopomocy (Amazonki, AA itd.). Ze względu na odmienny charakter i funkcje tych grup zakres diagnozy będzie ulegał zmianie.

Diagnoza społeczności lokalnej

Diagnoza społeczności lokalnej pełni w procesie pielęgnowania bardzo ważną rolę.

Z jednej strony może wyjaśnić wiele niekorzystnych zjawisk zdrowotnych występujących u podopiecznych pielęgniarki, np. na skutek zagrożeń ekologicznych, zwyczajów żywieniowych, natężenia uzależnień w populacji.

Z drugiej strony może wskazać, jakie są możliwości współdziałania i z kim pielęgniarka może współpracować w konkretnej społeczności na rzecz zachowania, potęgowania lub poprawy zdrowia, a także od kogo i jakie wsparcie można uzyskać w promocji zdrowia oraz we wszystkich innych działaniach na rzecz zdrowia i opieki w chorobie.

Diagnoza społeczności lokalnej rzadko występuje jako dominująca (najczęściej jest nią diagnoza indywidualnego przypadku lub diagnoza rodzinna w pielęgniarstwie rodzinnym). Dzieje się tak najczęściej w lokalnych programach promocji zdrowia, w której diagnoza społeczności lokalnej staje się punktem wyjścia do określenia dalszych zadań pielęgniarki i innych podmiotów działających na rzecz zdrowia.

Gromadzenie danych na potrzeby diagnozy

pielęgniarskiej

Gromadzenie informacji jest odrębnym etapem postępowania pielęgniarki w procesie diagnozowania, stąd wymaga szczególnej uwagi.

Zgromadzone przez pielęgniarkę dane są podstawą do formułowania przez nią diagnoz.

Nierzetelne, niewłaściwe i niekompletne informacje prowadzą do błędnej diagnozy i powodują, że dalsze etapy postępowania stają się nieprawidłowe i nieefektywne. Aby zapewnić kompletność i rzetelność informacji, pielęgniarka powinna uwzględnić:

Wszystkie dostępne źródła informacji

Metody i techniki, które w określonych warunkach pracy i przy określonych standardach wyposażenia można zastosować

Rodzaj danych

Charakter danych

Zakres danych, umożliwiających postawienie diagnozy.

ŹRÓDŁA INFORMACJI

Możemy wyróżnić dwa rodzaje źródeł informacji ze względu na fakt, czy informacja bezpośrednio dotyczy osoby pacjenta/klienta (grupy), czy też jest to informacja uzupełniająca:

główne (na ogół bezpośrednie)

uzupełniające (na ogół pośrednie)

Część informacji, z których korzysta pielęgniarka, nie pochodzi od osób, lecz stanowią je:

wyniki pomiaru przeprowadzonego przez pielęgniarkę

wyniki, dane zawarte w dokumentacji medycznej lub w innych dokumentach, z których pielęgniarka korzysta, a które mogą charakteryzować m.in. stan pacjenta/klienta, sytuację rodziny, zasoby zbiorowości lokalnej.

W związku z tym zgromadzone dane można podzielić na cztery kategorie przyjmując dwa kryteria podziału źródeł: bezpośrednie i pośrednie oraz podmiotowe i przedmiotowe.

Rodzaj źródeł

Główne/bezpośrednie

Uzupełniające/pośrednie

Podmiotowe

Pacjent/klient,

Rodzina, Członkowie rodziny,

inne osoby znaczące,

inne pielęgniarki, Lekarze,

Pracownicy szkoły,

Pracownicy instytucji opiekuńczych,

Liderzy społeczności lokalnej.

Przedmiotowe

Wyniki pomiaru

Dokumenty,

Dane epidemio-logiczne,

Charakterystyka demograficzna grupy (populacji).

Lustracja terenowa

Analiza dokumentów

Pomiary

RODZAJ I ZAKRES DANYCH

Dane jakie uzyskuje pielęgniarka mogą mieć charakter :

* Obiektywny (uzyskane np. z danych urzędowych, pomiarów itp)

* Subiektywny (te, których nie da się obiektywnie zmierzyć np. samopoczucie chorego, jego reakcja na przekazaną informację, poziom lęku, aktywność np. w promowaniu zdrowia czy samoopiece).

RODZAJ DANYCH

Możemy wyróżnić dwa rodzaje danych:

Negatywne

Pozytywne

Negatywne ukazują deficyt w zaspokajaniu potrzeb lub deficyt opieki.

Formułowanie diagnozy wiąże się w tej sytuacji

ze wskazaniem problemu, który należy rozwiązać,

stanu który należy poprawić,

zagrożenia, które należy usunąć.

Pozytywne – decydują o tym, jakie mogą

być efekty opieki zdrowotnej i polegają na

rozpoznaniu

sił i zasobów jednostki (w odbiorze indywidualnym),

sił i zasobów środowiska (rodziny, zakładu opiekuńczego, szkoły, zakładu pracy).

DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA – CELE, RODZAJE I TYPY DIAGNOZ

Z tych dwóch rodzajów danych: negatywnych i pozytywnych, często te drugie mają decydujący wpływ na przebieg i ostateczny rezultat działań na rzecz zdrowia oraz na przebieg samego procesu leczenia czy profilaktyki w drugiej i trzeciej fazie.

ZAKRES DANYCH

Gromadzenie danych przez pielęgniarkę jest stałą czynnością, wykonywaną przez cały czas kontaktów z pacjentem, jego rodziną, środowiskiem lokalnym.

Wiąże się to z:

przebiegiem procesu pielęgnowania, który zawiera w sobie założenie, że stan zdrowia, sytuacja życiowa pacjenta, jego stosunek do własnego zdrowia i choroby, jak też reakcje innych osób na chorego ulegają stałej zmianie.

Długotrwałym kontaktem piel. z pacjentem (w opiece domowej, szkole, dps) i konieczności uwzględnienia zmian w jego sytuacji życiowej (rozwód, śmierć w rodzinie, utrata pracy) oraz dynamice zmian fizjologicznych (dojrzewanie, starzenie się).

Zmiany sytuacji pacjenta związane z procesami fizjologicznymi, stanem zdrowia oraz innych zmieniających się czynników mogą stanowić podstawę przyjmowania różnych priorytetów w pielęgnowaniu zdrowia.

Charakteryzując zakres danych, jakie gromadzi pielęgniarka, można wyróżnić

wąski zakres danych, które gromadzi się ze względu na ściśle sformułowany cel opieki piel., ukierunkowany na wybrane zagrożenie

szeroki zakres danych, który odzwierciedla w miarę możliwości całościowe, holistyczne spojrzenie na człowieka, grupę i środowisko lokalne w kontekście zdrowia i jego problemów.

Przykładem wąskiego zakresu danych są diagnozy szczegółowe dotyczące :

określonej, jednorodnej grupy klientów np. dzieci do 2 r.ż., seniorów

lub wyodrębnione cele, jakie stawia przed sobą pielęgniarka np. wczesne wykrywanie chorób cywilizacyjnych, ustalenie ryzyka cukrzycy, ch. nowotworowej.

W wymienionych przykładach diagnoza i zestaw informacji są ograniczone gł. do wskaźników, które określają albo stan zdrowia dzieci i młodzieży, albo występowanie czynników ryzyka, ich poziom i częstotliwość. Pozwala to ocenić zagrożenie określonymi chorobami.

Przykładem szerokiego zakresu danych jest Karta Środowiskowa Rodziny. Zawiera ona wszelkie informacje możliwe do zgromadzenia w warunkach domowych, dotyczące poszczególnych członków rodziny i całej rodziny.

........................................ c.d. .............................................

FUNKCJE ZAWODOWE

Jest to zespół złożonych zadań zawodowych i szczegółowych czynności, które podejmowane są na rzecz jednoznacznie określonego wspólnego celu. Czynności zawodowe są elementem zadania, ponieważ wykonywane są po to, żeby zrealizować zadanie i osiągnąć określony cel

Funkcje zawodowe pielęgniarki formułowane są przede wszystkim w odniesieniu do celów i zadań stawianych przed pielęgniarstwem oraz sformułowanej roli zawodowej pielęgniarki

Funkcje pielęgniarki wywodzą się bezpośrednio z istoty i misji pielęgniarstwa w społeczeństwie. W każdym kraju powinny znajdować odzwierciedlenie w prawnej regulacji spraw związanych z pielęgniarstwem

W literaturze przedmiotu funkcje zawodowe pielęgniarstwa dzielone są na:

• funkcje pielęgniarstwa wg WHO

• funkcje pielęgniarstwa bezpośrednie i pośrednie.

FUNKCJE ZAWODOWE WG WHO Z 1993 roku

1. Świadczenie opieki i zarządzanie opieką.

2. Uczenie pacjentów oraz personelu zajmującego się opieką zdrowotną.

3 Realizowanie roli członka zespołu opieki zdrowotnej.

4. Działania na rzecz rozwoju praktyki pielęgniarskiej.

Świadczenie opieki zdrowotnej i zarządzanie opieką

• hierarchizowania potrzeb i określenia priorytetów

• planowania i dostarczenia opieki

• stworzenia warunków udziału podopiecznego we wszystkich zaplanowanych formach opieki dokumentowania wszystkich etapów procesu pielęgnowania, wykorzystania tych informacji w ocenie opieki, pielęgniarki świadczącej opiekę i systemu opieki

• stosowania podczas wykonywania zadań zaakceptowanych i właściwych norm: kulturowych, etycznych, zawodowych.

Uczenie pacjentów oraz personelu zajmującego się opieką zdrowotną

Realizowanie tej funkcji wymaga:

• oceniania indywidualnej wiedzy i umiejętności niezbędnych do zachowania zdrowia w dobrym stanie albo do jego przywracania

• przygotowania i dostarczania niezbędnych informacji

• organizowania i uczestniczenia w kampaniach zdrowotnych

• oceniania wyników programów edukacyjnych

• pomagania pielęgniarkom zajmującym się zdrowiem w zdobywaniu potrzebnych w ich pracy wiedzy i umiejętności

• stosowania akceptowanych norm: kulturowych, zawodowych, etycznych.

Działania na rzecz rozwoju praktyki pielęgniarskiej

Funkcja ta realizowana jest przez:

• wdrażanie innowacyjnych metod pracy

• określenie obszarów, które powinny być przedmiotem badań w pielęgniarstwie

stosowanie zaakceptowanych norm zawodowych, kulturowych, etycznych w prowadzeniu badań w obszarze pielęgniarstwa.

FUNKCJE ZAWODOWE

Funkcje bezpośrednie to funkcje pielęgniarskie realizowane na rzecz chorego. Należą do nich funkcje:

• opiekuńcza

• wychowawcza

• promowania zdrowia

• profilaktyczna

• terapeutyczna

• rehabilitacyjna.

Funkcje pośrednie skierowane na rozwój zawodowy

Należą do nich ;

- zarządzania

- kształcenia

- naukowo -badawcza

FUNKCJA OPIEKUŃCZA

Cele realizacji funkcji opiekuńczej pielęgniarki to:

pomaganie, towarzyszenie, asystowanie, wspieranie podopiecznego przy rozwiązywaniu jego problemów ze zdrowiem

• rozpoznawanie stanu zapotrzebowania podopiecznego na opiekę

• pomaganie w rozwiązywaniu problemów natury biologicznej, psychicznej i społecznej mogących powstać w wyniku indywidualnej reakcji podopiecznego na zastosowane metody diagnozowania, leczenia, rehabilitacji

• pomaganie podopiecznemu w radzeniu sobie z reakcją na aktualne lub potencjalne problemy zdrowotne, w przystosowaniu się do życia z chorobą, z upośledzeniem fizycznym i/lub psychicznym.

Zadania wynikające z funkcji opiekuńczej to:

stwarzanie optymalnych warunków do podtrzymywania biologicznych funkcji życiowych organizmu

• pomoc w wykonywaniu (lub wykonywanie za podopiecznego) tych czynności, które gwarantują komfort w życiu codziennym w zakresie sfery biologicznej, psychicznej i społecznej

pomoc w rozwiązywaniu problemów wynikających z indywidualnej reakcji podopiecznego na udział w procesie leczenia, diagnozowania, rehabilitacji

• ułatwienie człowiekowi wejścia w rolę pacjenta różnych instytucji opiekuńczych i ochrony zdrowia

• ułatwienie podopiecznemu nawiązania kontaktu z grupą wsparcia osób z podobnymi problemami zdrowotnymi lub opiekuńczymi

• organizowanie opieki i uczestniczenie w opiece terminalnej, tworzenie podopiecznym warunków do godnego umierania i spokojnej śmierci.

FUNKCJA WYCHOWAWCZA

– obejmuje zamierzony wpływ na osobowość pacjenta, kształtowanie pożądanych zachowań zdrowotnych, poczucia odpowiedzialności za zdrowie własne i innych oraz przygotowanie do samopielęgnacji i samoopieki.

Funkcja wychowawcza to zadania, których celem jest wpływ na osobowość podopiecznego przez kształtowanie prawidłowych zachowań zdrowotnych, odpowiedzialność za własne zdrowie, zdrowie najbliższych i środowiska

Przygotowanie pacjenta do świadczenia opieki samemu sobie oraz przygotowanie do współpracy i współdziałania w procesie pielęgnowania. Przygotowanie rodziny do opieki nieprofesjonalnej.

Do zadań realizowanych przez pielęgniarkę, w odniesieniu do podopiecznego, należą cele określone w procesie pielęgnowania. Wymaga to wcześniejszej oceny stanu zdrowia pacjenta, rozpoznawania jego postawy wobec własnego zdrowia, choroby, niepełnosprawności.

Ocena jest podstawą efektywnego nauczania, określa, co podopieczny umie, co chce i potrzebuje wiedzieć i umieć, jakiej pomocy wymaga lub oczekuje. Uczenie pacjenta tego co on już wie i umie, to strata czasu wywołująca frustrację pacjenta a także pielęgniarki.

FUNKCJA PROMOCJI ZDROWIA

W funkcji tej punktem odniesienia jest zdrowie, a jej celem inwestowanie w zdrowie i jego wzmacnianie, natomiast w profilaktyce odniesieniem jest relacja między zdrowiem a chorobą. Dlatego celem profilaktyki jest zapobieganie wystąpienia dysfunkcji organizmu. W działaniach promujących określamy sposoby wzmacniania zdrowia, jego poprawy lub utrzymania na tym samym poziomie, a w profilaktyce ukierunkowuje się działania na ustalenie czynników ryzyka, ich eliminowanie, oddziaływanie na osoby szczególnie narażone na zachorowanie

FUNKCJA PROFILAKTYCZNA

Profilaktyczna – to realizacja zadań związanych z rozpoznawaniem stanu zagrożenia wypadkami, urazami, schorzeniami, zapobieganiem i ograniczaniem ryzyka występowania schorzeń lub powikłań. Funkcja profilaktyczna to złożone zadania, których celem jest: rozpoznawanie stanu zagrożenia wypadkami, katastrofami w miejscu zamieszkania, nauki i pracy indywidualnych osób, rodzin i grup społecznych. Zapobieganie i ograniczanie ryzyka wystąpienia schorzeń poprzez planowanie i realizowanie działań oraz ocenianie efektów tych działań.

Zakres zadań i czynności wynika z istoty profilaktyki zdrowotnej, którą określamy jako działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom, likwidujące przyczyny zjawisk niekorzystnych.

Celem profilaktyki jest niedopuszczenie do stanu choroby, opanowanie rozwoju choroby w stadium początkowym, lub zorganizowanie takiej opieki, aby zapobiegać powikłaniom choroby.

FUNKCJA TERAPEUTYCZNA

Terapeutyczna – obejmuje współpracę pielęgniarki z członkami zespołu terapeutycznego w procesie diagnozy, terapii i rehabilitacji.

Funkcja terapeutyczna to zadania, których celem jest wykonanie badań służących ocenie stanu zdrowia pacjenta dla celów ustalenia diagnozy (wykonywanie pomiarów podstawowych, czynności życiowych, pobieranie materiału do badań, uczestniczenie w niektórych badaniach). To również wykonywanie zleceń lekarskich, szczególnie leczenia farmakologicznego (podawania leków różnymi metodami), leczenia zabiegowego.

Do tej grupy zadań należy udzielanie pomocy przedlekarskiej w stanach zagrożenia zdrowia i życia. Pielęgniarka przestrzegając zasad wykonywania zleceń lekarskich, realizuje zadania z zakresu funkcji terapeutycznej. Profesjonalistka pielęgniarstwa winna posiadać wiedzą dotyczącą metod diagnozowania i leczenia, umiejętność współdziałania w zespole terapeutycznym, w czym pomagają umiejętności komunikowania. Zakres badań i zabiegów, które może wykonać pielęgniarka w procesie diagnozowania, leczenia i rehabilitacji, na zlecenie lekarza i bez takiego zlecenia. Kompetencje pielęgniarki w tym zakresie uwarunkowane są poziomem wykształcenia, ukończenia wymaganych kursów i zdobyciem określonych specjalizacji.

FUNKCJA REHABILIRACYJNA

Rehabilitacyjna – obejmuje pomaganie pacjentowi w uzyskaniu niezależności i kształtowania umiejętności radzenia sobie w zmienionej sytuacji życiowej.

Funkcja rehabilitacyjna to zadania, których celem jest pomaganie pacjentowi w uzyskaniu niezależności i umiejętności radzenia sobie w zmienionej sytuacji życiowej, bądź życia z niepełnosprawnością. Rehabilitacja to przywracanie tego, co utracone. W opiece oznacza proces obejmujący oddziaływanie lecznicze, społeczne, pedagogiczne i zawodowe, zmierzające do przywrócenia sprawności i umożliwienia samodzielnego życia w społeczeństwie człowiekowi, który takich możliwości nie miał lub utracił z powodu urazu czy choroby

Rehabilitacja kompleksowa jest najskuteczniejsza, ponieważ obejmuje działania skierowane na wszystkie wyżej wymienione obszary. Zadania i czynności wykonywane przez pielęgniarkę powinny być ukierunkowane na tych podopiecznych, u których powstała potrzeba zdobycia nowych umiejętności lub wyćwiczenia niezbędnych do radzenia sobie w nowej sytuacji życiowej.

Zadania funkcji rehabilitacyjnej dotyczą przede wszystkim udziału pielęgniarki w usprawnianiu układów: oddechowego, pokarmowego, moczowego, kostno-stawowo-mięśniowego, skóry. Pielęgniarka odpowiedzialna jest za rehabilitację przyłóżkową, którą prowadzi się w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z długotrwałego unieruchomienia

Kolejne zadania rehabilitacyjne pielęgniarki to udział w psychoterapii elementarnej, tworzenia atmosfery zachęcającej do pokonywania trudności i przeszkód przez pacjenta podczas powrotu do zdrowia, dodawanie otuchy, łagodzenia napięć, wzbudzanie motywacji do działań usprawniających i usamodzielniania się.

Oprócz świadczeń na rzecz podmiotu pielęgniarki zobowiązane są wykonywać zadania dotyczące nauczania zawodu, prac naukowo-badawczych, kierowania pracą zawodową. Pielęgniarka powinna również wykonywać zadania określone funkcją: kształcenia, naukowo-badawczą, zarządzania.

Zadania pielęgniarki psychiatrycznej niczym nie odbiegają od zadań pielęgniarki w innych działach medycyny klinicznej. Zadania te obejmują nie tylko pielęgnowanie, ale przede wszystkim udział w terapii i rehabilitacji chorych. Nowe zadania wymuszają na pielęgniarkach stałe pogłębianie wiedzy, doskonalenie umiejętności, stałą modyfikację i unowocześnianie swych działań. Współczesna pielęgniarka psychiatryczna jest odpowiedzialna, samodzielna i konsekwentna. Nie jest wykonawcą jedynie zleceń lekarskich, ale wchodzi w skład zespołu terapeutycznego, w którym pracuje, jako równorzędny partner innych członków zespołu

FUNKCJA KSZTAŁCENIA

Zadania związane z procesem kształcenia własnego i kształtowania przedstawicieli własnego zawodu na każdym poziomie, na jakim może się odbywać kształcenie.

FUNKCJA ZARZĄDZANIA

Funkcja zarządzania

Związana jest z tymi wszystkimi zadaniami, które dotyczą rozpoznawania stanu kadr pielęgniarskich, planowaniem i organizowaniem opieki pielęgniarskiej:

* przewidywanie (planowanie pracy)

* organizowanie (przygotowanie działania)

* rozkazywanie (uruchamianie wykonania)

* koordynowanie (harmonizowanie wykonywanych zadań)

* kontrolowanie

FUNKCJA NAUKOWO - BADAWCZA

Funkcja naukowo-badawcza

Dotyczy wszystkich zadań, które związane są z rozpoznawaniem zapotrzebowania na rodzaj, zakres i charakter badań naukowych w pielęgniarstwie, organizowaniem i kierowaniem badaniami, uczestniczeniem w prowadzonych badaniach, wykorzystaniem wyników badań dla podnoszenia jakości pielęgnowania i rozwoju zawodu.

Działalność naukowa pielęgniarek, ich udział w interdyscyplinarnych zespołach badawczych i wielodyscyplinarnych konferencjach naukowych:

podnosi jakość opieki nad pacjentem

służy temu, że profesjonalna praktyka uzyskuje racjonalne podstawy

umożliwia doskonalenie umiejętności i zdolności interpretowania zjawisk i faktów

wpływa na zmniejszenie kosztów opieki

wytycza podział umiejętności między pielęgniarką i innymi członkami zespołu terapeutycznego oraz pomiędzy pielęgniarką a pacjentem i jego rodziną

ustala zakres odpowiedzialności za wykonane zadanie

uczy samodyscypliny

promuje naukowy wymiar pielęgniarstwa

buduje społeczny prestiż profesji

czyni tę profesję bardziej atrakcyjną

.................................................................................................................................................................

Podstawy pielęgniarstwa – semestr I kierunek pielęgniarstwo u

p. dr Seligi

1.Proces pielęgnowania składa się w polskiej

praktyce :

A. z 2 etapów

B. z 5 etapów

C. z 7 etapów

D. z 4 etapów

2. Plan opieki powinien zawierać:

A. Realizm, określony czas i metody działania

B. Założenia, ocena wyników działania, metody pracy

C. Realizm, określony model i ocenę wyników

D. Określony czas , zrozumiały, ocenę efektów

3. Kim była Calista Roy?

A. lekarzem

B. pielęgniarką

C. osobą publiczną

D. położną

4. Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej jest z dnia :

A. 15 sierpnia 2010

B. 15 lipca 2011

C. 15 lipca 2005

D. 15 sierpnia 2013

5. Ze względu na zasięg stosowania teorii w praktyce pielęgniarstwa NIE zaliczane są:

A. teorie szerokiego zasięgu,

B. teorie średniego zasięgu,

C. teorie lokalne

D. teorie środowiskowe

6. Pierwszy etap procesu pielęgnowania zawiera następujące fazy:

A. Gromadzenie i analiza danych i ustalenie Diagnozy

B. Wywiad, planowanie opieki i ustalenie diagnozy

C. badanie fizykalne , badanie laboratoryjne , planowanie opieki

D. Gromadzenie i analiza danych i planowanie opieki

7. Skala Glasgow służy do oceny:

A. aktywności pacjenta

B. stanu świadomości

C. potrzeb pacjenta

D. parametrów krążeniowych

8. Proces pielęgnowania to:

A. dokumentowanie poszczególnych etapów opiekowania się chorym

B. asystowanie człowiekowi w osiąganiu zdrowia

C. oparte na wiedzy fachowej pomaganie człowiekowi w sprawach znaczących dla zdrowia

D. koncepcja i naukowa metoda pielęgnowania, której celem jest podniesienie jego poziomu i efektywności

9. Ocena końcowa w procesie pielęgnowania to:

A. jasne określenie wiedzy i umiejętności pielęgniarek opiekujących się chorym

B. wyciąganie wniosków co do jakości opieki nad chorym

C. poznanie opinii chorego o jakości pielęgnowania

D. porównanie osiągniętych rezultatów pielęgnowania z założonymi celami

10. Ze względu na poziom u strukturalizowania teorii wyodrębniono:

A. filozofie, modele koncepcyjne, teorie,

B. filozofie, modele koncepcyjne, algorytmy

C. modele koncepcyjne, algorytmy, filozofie

D. modele koncepcyjne, teorie, algorytmy

11. Która z funkcji zawodowych pielęgniarki realizuje zadanie: Przygotowanie pacjenta do samoopieki?

A. funkcja opiekuńcza

B. funkcja wychowawcza

C. funkcja kształcenia

D. funkcja rehabilitacyjna

12. Pielęgnowanie w oparciu o filozofię F. Nightingale obejmuje:

A. Model pielęgnowania tradycyjnego;

B. Model zindywidualizowanego pielęgnowania;

C. Wszystkie w/w;

D. Żadne z w/w;

13. Do funkcji bezpośrednich NIE zaliczamy

A. wychowawcza , kształcenia, opiekuńcza

B. rehabilitacyjna , terapeutyczna , opiekuńcza

C. terapeutyczna , opiekuńcza, wychowawcza

D. diagnostyczna , rehabilitacyjna , promocji zdrowia

14. Funkcji bezpośrednich mamy :

A. 2

B. 7

C. 9

D. 11

15. Podstawowymi elementami teorii F. Nightingale NIE są pojęcia :

A. osoba pacjenta, zdrowie, środowisko,

B. pielęgniarstwo, , zdrowie, środowisko

C. osoba pacjenta, zdrowie, potrzeby pacjenta

D. pielęgniarstwo, zdrowie, osoba pacjenta

16. Jakie wiodące pojęcie wprowadziła B. Neuman do pielęgniarstwa?

A. samoopieki,

B. adaptacji,

C. stresu i radzenia sobie z nim,

D. holizmu

17. Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek obchodzony jest:

A. 12 maja

B. 7 kwietnia

C. 18 lutego

D. 8 września

18. Pierwsza ustawa o zawodzie pielęgniarki w Polsce została uchwalona w :

A. 1933

B. 1935

C. 1927

D. 1938

19. Do objawów obiektywnych gorączki NIE zaliczamy :

A. Uczucie gorąca lub zimna

B. Podwyższona temperatura ciała

C. Przyspieszone tętno

D. Język pokryty białym nalotem

20. Wywiad SAMPLE prowadzimy w :

A. sytuacji urazowej pacjenta

B. przy przyjęciu chorego do szpitala

C. w czasie badań diagnostycznych

D. w sytuacji planowania opieki długoterminowej

21. W karcie gorączkowej, przy wykreślaniu krzywej temperatury ciała pacjenta, jedna pozioma kreska odpowiada:

A. 0,4 stopnia

B. 0,2 stopnia

C. 0,1 stopnia

D. 0,5 stopnia

22. Holizm w pielęgniarstwie oznacza:

A. całościowe traktowanie pacjenta w powiązaniu ze środowiskiem

B. indywidualne traktowanie pacjenta w powiązaniu ze środowiskiem

C. wybiórcze traktowanie pacjenta w powiązaniu z instytucją leczącą

D. całościowe traktowanie pacjenta w powiązaniu z instytucją leczącą

23. Do jakiej kategorii opieki pielęgniarskiej zalicza się model Calisty Roy?

A. kategoria środowiskowa

B. kategoria deficytu samoopieki i potrzeb

C. kategoria potrzeb

D. kategoria współdziałania

24. Obowiązujący Kodeks etyki zawodowej dla pielęgniarki i położnej Rzeczypospolitej

Polskiej został przyjęty :

A. A. 1 maja 2005

B. B. 9 grudnia 2003

C. C. 15 stycznia 2007

D. D. 12 luty2015

25. W wywiadzie SAMPLE pytamy o przebyte choroby takie jak :

A. astma oskrzelowa , cukrzyca , choroby serca

B. cukrzyca , epilepsja , choroby serca

C. choroby serca, nowotwory, epilepsja

D. astma oskrzelowa, cukrzyca, epilepsja

26. Pod pojęciem diagnozy pielęgniarskiej rozumiemy:

A. Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, oraz możliwości człowieka-środowiska

B. Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, zagrożeń oraz możliwości człowieka- rodziny, grupy

C. Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, wyzwań oraz zagrożeń człowieka- rodziny, grupy

D.Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, oraz wyzwań człowieka- rodziny, grupy

27. Model opieki pielęgniarskiej wg D. Orem odnosi się do:

A. zapewnienia optymalnego zdrowia fizycznego

B j aktywności podstawowe człowieka

C. samoopieki - każdy człowiek powinien odpowiadać za własne życie, zdrowie, bezpieczeństwo, pod warunkiem, że jest zdolny do właściwego postępowania

D. wszystkie odpowiedzi są błędne

28. Pierwsza szkoła wyższa pielęgniarek w Polsce powstała w :

A. Warszawie

B. Lublinie

C. Krakowie

D. Poznaniu

29. Do objawów oponowych w badaniu fizykalnym chorego NIE zaliczamy:

A. sztywność karku

B. objaw Kerniga

C. objaw Jaworskiego

D. objaw Brudzińskiego

30. Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa

A. pediatrycznego i opieki pediatrycznej

B. środowiskowego w zakresie zdrowie psychicznego

C. chirurgicznego i opieki paliatywnej

D. środowiskowego w zakresie potrzeb socjalno-bytowych

.....................................................................................................................................................................

mój wykonany test z Podstaw Pielęgniarstwa z dn. 14.01.2023

Rozpoczęto	sobota, 14 stycznia 2023, 17:42
Stan	Ukończone
Ukończono	sobota, 14 stycznia 2023, 17:50
Wykorzystany czas	8 min. 22 sek.
Punkty	14,00/15,00
Ocena	4,67 pkt. na 5,00 pkt. możliwych do uzyskania (93,33%)

Pytanie 1

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Proces pielęgnowania składa się w polskiej praktyce :

z 7 etapów

z 2 etapów

z 4 etapów

z 5 etapów

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Proces pielęgnowania składa się w polskiej praktyce :

Poprawna odpowiedź to:

z 4 etapów

Pytanie 2

Niepoprawnie

Punkty: 0,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Plan opieki powinien zawierać:

Założenia, ocena wyników działania, metody pracy

Realizm, określony model i ocenę wyników

Określony czas , zrozumiały, ocenę efektów

Realizm, określony czas i metody działania

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest niepoprawna.

Plan opieki powinien zawierać:

Poprawna odpowiedź to:

Realizm, określony czas i metody działania

Pytanie 3

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Kim była Calista Roy?

położną

pielęgniarką

osobą publiczną

lekarzem

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Kim była Calista Roy?

Poprawna odpowiedź to:

pielęgniarką

Pytanie 4

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej jest z dnia :

15 sierpnia 2013

15 sierpnia 2010

15 lipca 2005

15 lipca 2011

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej jest z dnia :

Poprawna odpowiedź to:

15 lipca 2011

Pytanie 5

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Ze względu na zasięg stosowania teorii

w praktyce pielęgniarstwa nie zaliczane są:

teorie środowiskowe

teorie szerokiego zasięgu,

teorie lokalne

teorie średniego zasięgu,

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Ze względu na zasięg stosowania teorii

w praktyce pielęgniarstwa nie zaliczane są:

Poprawna odpowiedź to:

teorie lokalne

Pytanie 6

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Pierwszy etap procesu pielęgnowania zawiera następujące fazy:

Gromadzenie i analiza danych i ustalenie diagnozy

badanie fizykalne , badanie laboratoryjne , planowanie opieki

Gromadzenie i analiza danych i planowanie opieki

Wywiad, planowanie opieki i ustalenie diagnozy

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Pierwszy etap procesu pielęgnowania zawiera następujące fazy:

Poprawna odpowiedź to:

Gromadzenie i analiza danych i ustalenie diagnozy

Pytanie 7

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Proces pielęgnowania to:

oparte na wiedzy fachowej pomaganie człowiekowi w sprawach znaczących dla zdrowia

koncepcja i naukowa metoda pielęgnowania, której celem jest podniesienie jego poziomu i efektywności

asystowanie człowiekowi w osiąganiu zdrowia

dokumentowanie poszczególnych etapów opiekowania się chorym

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Proces pielęgnowania to:

Poprawna odpowiedź to:

koncepcja i naukowa metoda pielęgnowania, której celem jest podniesienie jego poziomu i efektywności

Pytanie 8

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Ocena końcowa w procesie pielęgnowania to:

jasne określenie wiedzy i umiejętności pielęgniarek opiekujących się chorym

porównanie osiągniętych rezultatów pielęgnowania z założonymi celami

poznanie opinii chorego o jakości pielęgnowania

wyciąganie wniosków co do jakości opieki nad chorym

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Ocena końcowa w procesie pielęgnowania to:

Poprawna odpowiedź to:

porównanie osiągniętych rezultatów pielęgnowania z założonymi celami

Pytanie 9

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Która z funkcji zawodowych pielęgniarki realizuje zadanie: Przygotowanie pacjenta do samoopieki

funkcja kształcenia

funkcja wychowawcza

funkcja rehabilitacyjna

funkcja opiekuńcza

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Która z funkcji zawodowych pielęgniarki realizuje zadanie: Przygotowanie pacjenta do samoopieki

Poprawna odpowiedź to:

funkcja wychowawcza

Pytanie 10

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Pielęgnowanie w oparciu o filozofię F. Nightingale obejmuje:

Model pielęgnowania tradycyjnego;

Żadne z w/w;

Wszystkie w/w;

Model zindywidualizowanego pielęgnowania;

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Pielęgnowanie w oparciu o filozofię F. Nightingale obejmuje:

Poprawna odpowiedź to:

Model pielęgnowania tradycyjnego;

Pytanie 11

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Do funkcji bezpośrednich nie zaliczamy

rehabilitacyjna , terapeutyczna , opiekuńcza

wychowawcza , kształcenia, opiekuńcza

diagnostyczna , rehabilitacyjna , promocji zdrowia

terapeutyczna , opiekuńcza, wychowawcza

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Do funkcji bezpośrednich nie zaliczamy

Poprawna odpowiedź to:

wychowawcza , kształcenia, opiekuńcza

Pytanie 12

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Funkcji bezpośrednich mamy :

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Funkcji bezpośrednich mamy :

Poprawna odpowiedź to:

Pytanie 13

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek obchodzony jest:

8 września

12 maja

7 kwietnia

18 lutego

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek obchodzony jest:

Poprawna odpowiedź to:

12 maja

Pytanie 14

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Model opieki pielęgniarskiej wg D. Orem odnosi się do:

samoopieki - każdy człowiek powinien odpowiadać za własne życie, zdrowie, bezpieczeństwo, pod warunkiem, że jest zdolny do właściwego postępowania

aktywności podstawowe człowieka

zapewnienia optymalnego zdrowia fizycznego

błędne

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Model opieki pielęgniarskiej wg D. Orem odnosi się do:

Poprawna odpowiedź to:

samoopieki - każdy człowiek powinien odpowiadać za własne życie, zdrowie, bezpieczeństwo, pod warunkiem, że jest zdolny do właściwego postępowania

Pytanie 15

Poprawnie

Punkty: 1,00 z 1,00

Oflaguj pytanie

Treść pytania

Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa

chirurgicznego i opieki paliatywnej

środowiskowego w zakresie potrzeb socjalno-bytowych

pediatrycznego i opieki pediatrycznej

środowiskowego w zakresie zdrowie psychicznego

Informacja zwrotna

Twoja odpowiedź jest poprawna.

Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa

Poprawna odpowiedź to: środowiskowego w zakresie zdrowie psychicznego

..................................................................................

TEST z Podstaw Pielęgniarstwa u p. dr Seligi

stycznia 13, 2023

Podstawy pielęgniarstwa – semestr I kierunek pielęgniarstwo u

p. dr Seligi

1.Proces pielęgnowania składa się w polskiej

praktyce :

A. z 2 etapów

B. z 5 etapów

C. z 7 etapów

D. z 4 etapów

2. Plan opieki powinien zawierać:

A. Realizm, określony czas i metody działania

B. Założenia, ocena wyników działania, metody pracy

C. Realizm, określony model i ocenę wyników

D. Określony czas , zrozumiały, ocenę efektów

3. Kim była Calista Roy?

A. lekarzem

B. pielęgniarką

C. osobą publiczną

D. położną

4. Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej jest z dnia :

A. 15 sierpnia 2010

B. 15 lipca 2011

C. 15 lipca 2005

D. 15 sierpnia 2013

5. Ze względu na zasięg stosowania teorii w praktyce pielęgniarstwa NIE zaliczane są:

A. teorie szerokiego zasięgu,

B. teorie średniego zasięgu,

C. teorie lokalne

D. teorie środowiskowe

6. Pierwszy etap procesu pielęgnowania zawiera następujące fazy:

A. Gromadzenie i analiza danych i ustalenie Diagnozy

B. Wywiad, planowanie opieki i ustalenie diagnozy

C. badanie fizykalne , badanie laboratoryjne , planowanie opieki

D. Gromadzenie i analiza danych i planowanie opieki

7. Skala Glasgow służy do oceny:

A. aktywności pacjenta

B. stanu świadomości

C. potrzeb pacjenta

D. parametrów krążeniowych

8. Proces pielęgnowania to:

A. dokumentowanie poszczególnych etapów opiekowania się chorym

B. asystowanie człowiekowi w osiąganiu zdrowia

C. oparte na wiedzy fachowej pomaganie człowiekowi w sprawach znaczących dla zdrowia

D. koncepcja i naukowa metoda pielęgnowania, której celem jest podniesienie jego poziomu i efektywności

9. Ocena końcowa w procesie pielęgnowania to:

A. jasne określenie wiedzy i umiejętności pielęgniarek opiekujących się chorym

B. wyciąganie wniosków co do jakości opieki nad chorym

C. poznanie opinii chorego o jakości pielęgnowania

D. porównanie osiągniętych rezultatów pielęgnowania z założonymi celami

10. Ze względu na poziom u strukturalizowania teorii wyodrębniono:

A. filozofie, modele koncepcyjne, teorie,

B. filozofie, modele koncepcyjne, algorytmy

C. modele koncepcyjne, algorytmy, filozofie

D. modele koncepcyjne, teorie, algorytmy

11. Która z funkcji zawodowych pielęgniarki realizuje zadanie: Przygotowanie pacjenta do samoopieki?

A. funkcja opiekuńcza

B. funkcja wychowawcza

C. funkcja kształcenia

D. funkcja rehabilitacyjna

12. Pielęgnowanie w oparciu o filozofię F. Nightingale obejmuje:

A. Model pielęgnowania tradycyjnego;

B. Model zindywidualizowanego pielęgnowania;

C. Wszystkie w/w;

D. Żadne z w/w;

13. Do funkcji bezpośrednich NIE zaliczamy

A. wychowawcza , kształcenia, opiekuńcza

B. rehabilitacyjna , terapeutyczna , opiekuńcza

C. terapeutyczna , opiekuńcza, wychowawcza

D. diagnostyczna , rehabilitacyjna , promocji zdrowia

14. Funkcji bezpośrednich mamy :

A. 2

B. 7

C. 9

D. 11

15. Podstawowymi elementami teorii F. Nightingale NIE są pojęcia :

A. osoba pacjenta, zdrowie, środowisko,

B. pielęgniarstwo, , zdrowie, środowisko

C. osoba pacjenta, zdrowie, potrzeby pacjenta

D. pielęgniarstwo, zdrowie, osoba pacjenta

16. Jakie wiodące pojęcie wprowadziła B. Neuman do pielęgniarstwa?

A. samoopieki,

B. adaptacji,

C. stresu i radzenia sobie z nim,

D. holizmu

17. Międzynarodowy Dzień Pielęgniarek obchodzony jest:

A. 12 maja

B. 7 kwietnia

C. 18 lutego

D. 8 września

18. Pierwsza ustawa o zawodzie pielęgniarki w Polsce została uchwalona w :

A. 1933

B. 1935

C. 1927

D. 1938

19. Do objawów obiektywnych gorączki NIE zaliczamy :

A. Uczucie gorąca lub zimna

B. Podwyższona temperatura ciała

C. Przyspieszone tętno

D. Język pokryty białym nalotem

20. Wywiad SAMPLE prowadzimy w :

A. sytuacji urazowej pacjenta

B. przy przyjęciu chorego do szpitala

C. w czasie badań diagnostycznych

D. w sytuacji planowania opieki długoterminowej

21. W karcie gorączkowej, przy wykreślaniu krzywej temperatury ciała pacjenta, jedna pozioma kreska odpowiada:

A. A. 0,4 stopnia

B. B. 0,2 stopnia

C. C. 0,1 stopnia

D. D. 0,5 stopnia

22. Holizm w pielęgniarstwie oznacza:

A. całościowe traktowanie pacjenta w powiązaniu ze środowiskiem

B. indywidualne traktowanie pacjenta w powiązaniu ze środowiskiem

C. wybiórcze traktowanie pacjenta w powiązaniu z instytucją leczącą

D. całościowe traktowanie pacjenta w powiązaniu z instytucją leczącą

23. Do jakiej kategorii opieki pielęgniarskiej zalicza się model Calisty Roy?

A. kategoria środowiskowa

B. kategoria deficytu samoopieki i potrzeb

C. kategoria potrzeb

D. kategoria współdziałania

24. Obowiązujący Kodeks etyki zawodowej dla pielęgniarki i położnej Rzeczypospolitej

Polskiej został przyjęty :

A. A. 1 maja 2005

B. B. 9 grudnia 2003

C. C. 15 stycznia 2007

D. D. 12 luty2015

25. W wywiadzie SAMPLE pytamy o przebyte choroby takie jak :

A. astma oskrzelowa , cukrzyca , choroby serca

B. cukrzyca , epilepsja , choroby serca

C. choroby serca, nowotwory, epilepsja

D. astma oskrzelowa, cukrzyca, epilepsja

26. Pod pojęciem diagnozy pielęgniarskiej rozumiemy:

A. Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, oraz możliwości człowieka-środowiska

B. Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, zagrożeń oraz możliwości człowieka- rodziny, grupy

C. Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, wyzwań oraz zagrożeń człowieka- rodziny, grupy

D.Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, oraz wyzwań człowieka- rodziny, grupy

27. Model opieki pielęgniarskiej wg D. Orem odnosi się do:

A. zapewnienia optymalnego zdrowia fizycznego

B j aktywności podstawowe człowieka

C. samoopieki - każdy człowiek powinien odpowiadać za własne życie, zdrowie, bezpieczeństwo, pod warunkiem, że jest zdolny do właściwego postępowania

D. wszystkie odpowiedzi są błędne

28. Pierwsza szkoła wyższa pielęgniarek w Polsce powstała w :

A. Warszawie

B. Lublinie

C. Krakowie

D. Poznaniu

29. Do objawów oponowych w badaniu fizykalnym chorego NIE zaliczamy:

A. sztywność karku

B. objaw Kerniga

C. objaw Jaworskiego

D. objaw Brudzińskiego

30. Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa

A. pediatrycznego i opieki pediatrycznej

B. środowiskowego w zakresie zdrowie psychicznego

C. chirurgicznego i opieki paliatywnej

D. środowiskowego w zakresie potrzeb socjalno-bytowych

..............................................................................................................................................................

................................................................................................................................................................

14.01.2023, 00:29 Podstawy pielęgniarstwa test Flashcards | Quizlet https://quizlet.com/360919965/podstawy-pielegniarstwa-test-flash-cards/ 1/2 Podstawy pielęgniarstwa test Terms in this set (30) Ze względu na zasięg stosowania teorii w praktyce pielęgniarstwa nie zaliczane są: teorie szerokiego zasięgu, Ze względu na poziom ustrukturalizowania teorii wyodrębniono: filozofie, modele koncepcyjne, teorie, Podstawowymi elementami teorii F. Nightingale nie są pojęcia : osoba pacjenta, zdrowie, potrzeby pacjenta Wywiad SAMPLE prowadzimy w : sytuacji urazowej pacjenta W wywiadzie SAMPLE pytamy o przebyte choroby takie jak : astma oskrzelowa, cukrzyca, epilepsja Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa środowiskowego w zakresie zdrowie psychicznego Proces pielęgnowania składa się w polskiej praktyce : z 4 etapów Pierwszy etap procesu pielęgnowania zawiera następujące fazy: Gromadzenie i analiza danych i ustalenie diagnozy W karcie gorączkowej, przy wykreślaniu krzywej temperatury ciała pacjenta, jedna pozioma kreska odpowiada: 0,2 stopnia Skala Glasgow służy do oceny: stanu świadomości Holizm w pielęgniarstwie oznacza: całościowe traktowanie pacjenta w powiązaniu ze środowiskiem Pod pojęciem diagnozy pielęgniarskiej rozumiemy: Ocenę stanu bio-psycho-społecznego, zagrożeń oraz możliwości człowieka- rodziny, grupy Plan opieki powinien zawierać: Realizm, określony czas i metody działania Która z funkcji zawodowych pielęgniarki realizuje zadanie: Przygotowanie pacjenta do samoopieki? funkcja rehabilitacyjna Jakie wiodące pojęcie wprowadziła B. Neuman do pielęgniarstwa? stresu i radzenia sobie z nim, Podstawy pielęgniarstwa test

............................................................................................................................................................

https://quizlet.com/360919965/podstawy-pielegniarstwa-test-flash-cards/

Ze względu na zasięg stosowania teorii w praktyce pielęgniarstwa nie zaliczane są:

teorie szerokiego zasięgu,

Ze względu na poziom ustrukturalizowania teorii wyodrębniono:

Podstawowymi elementami teorii F. Nightingale nie są pojęcia :

osoba pacjenta, zdrowie, potrzeby pacjenta

Wywiad SAMPLE prowadzimy w :

sytuacji urazowej pacjenta

W wywiadzie SAMPLE pytamy o przebyte choroby takie jak :

astma oskrzelowa, cukrzyca, epilepsja

Betty Neuman jest uważana za pionierkę pielęgniarstwa

środowiskowego w zakresie zdrowie psychicznego