p. nauczyciel Andrzej Frątczak - Anestezjologia i pielęgniarstwo w zagrożeniu życia Piel Pom. - wykłady - dn. 04.03.2023 // dn. 19.03.23 // dn.02.04.23 //dn.29.04.23 // DN.20.05.23 // TEST zaliczeniowy dn.03.06.23
mgr piel. Andrzej Frątczak
spec . piel. anestezjologicznego i intensywnej opieki.
andrzejfratczak544@gmail.com
Tel 664769576
wykład dn. 04.03.2023
FARMAKOLOGIA w ANESTEZJOLOGII i INTENSYWNEJ TERAPII
POBRANE MATERIAŁY na penraf
leki stosowane w Anestezjologii
metody znieczulenia, opiekę pooperacyjną
Zasady przygotowania stanowiska anestezjologicznego
19. Leki zwiotczające mięśnie. Cele, zasady stosowania.
leki zwiotczające
ü Zwiotczenie mięśni
1.Zniesienie skurczu mięśni w odpowiedzi na bodźce bólowe
2.Umożliwienie intubacji
3.Dostęp do pola operacyjnego
4.Prowadzenie oddechu zastępczego
Leki zwiotczające
1. Przerywają przewodnictwo nerwowo- mięśniowe
2. Wprowadzone od 1942 – kurara
3. Konieczne jest przy ich stosowaniu prowadzenie oddechu zastępczego
Działanie:
1. Działają na płytkę nerwowo-mięśniową
2. Blokują przewodnictwo pomiędzy włóknem nerwowym /nerwem ruchowym/ a
włóknem mięśniowym. Przenośnikiem pobudzenie w obrębie płytki motorycznej jest acetylocholina, rozkładana przez cholinesterazę acytylocholinową
Leki zwiotczające
1. Nie działają na nerwy czuciowe
2. Nie działają przeciwbólowo
3. Nie działają nasennie
4. Stanowią uzupełnienie znieczulenia ogólnego
5. Pozwalają na prowadzenie wentylacji mechanicznej u pacjentów w Oddziałach Intensywnej Terapii
Mechanizm działania
1.Depolaryzujące
2.Niedepolaryzujące
ü Działanie depolaryzujące
- Budowa przypominająca acetylocholinę
- Działają dłużej
- Wywołują zwiotczenie, poprzedzone wystąpieniem drżeń włókienkowych / skurczy/w obrębie mięśni twarzy, szyi, kończyn
- Skurcze wywołują wyrzut K (wzrost stężenia K we krwi)
- Drżenia włókienkowe – bóle mięśniowe w okresie pooperacyjnym
- Powodują wzrost ciśnienia śródczaszkowego, sródgałkowego, śródżołądkowego
- Zapobieganie drżeniom: podawanie wcześniejsze małej dawki leku niedepolaryzującego/np. 1-1,5 mg Pawulonu, 1 mg Norcuronu, 3- 5 min przed podaniem/
- Blok depolaryzujący trwa 3- 5 min
- Ustępuje samoistnie
- Nie ma leku znoszącego to działanie
Chlorek susksametonium - Skolina
1. Stosowany do intubacji
2. Może być stosowany do krótkotrwałych znieczuleń
3. Przy stosowaniu powtarzanych dawek – możliwość wystąpienia bloku podwójneg
4. Ampułki po 200 mg
5. Dawkowanie 0,5 – 1,0 mg/kg c.c
6. Wyjątkowo im 2-3 mg/kg c.
7. Przeciętnie rozpuszczany 100mg/10 ml (10 mg/1 ml)
8. Po 40 – 60 sek -zwiotczenie mięśni
9. Ustępuje po 4-6 min
Wady:
1. Może wywoływać hypertermię złośliwą
2. Wzrost przejściowy K we krwi /poparzeni 3tyg-3 m-c,rozległe zmiażdżenie mięśni,poprzeczne uszkodzenie rdzenia,niewydolność nerek, neuropatie/–możliwość zaburzeń rytmu
3. Wzrost ciśnienia ICP,IOP, śródżołądkowego/ regurgitacja/
4. Przy dawkach powtarzanych – bradykardia
5. Uwalnia histaminę – powodując reakcje alergiczne/wysypka, skurcz oskrzeli,
6. U pacjentów z niedoborem pseudcholinesterazy wydłużenie bloku depolaryzacyjnego= przedłużone utrzymywanie się zwiotczenia
7. Nie powinno się stosować u niemowląt płci męskiej podejrzenie choroby Duchena
Schemat podawania
1. uśpienie
2,podanie dawki leku niedepolaryzująceo
3. podanie wyliczonej dawki skoliny
4. intubacja
5. po kontroli intubacji i po stwierdzeniu braku przedłużonego działania skoliny – podanie wyliczonej dawki leku zwiotczającego niedepolaryzującego
Ostrożnie stosowana:
1. Urazy czaszkowo-mózgowe, gałki ocznej
2. Zagrożenie regurgitacją
3. Oparzeni, zespoły zmiażdżenia mięśni
4. Zagrożenie hypertemią
5. Możliwy niedobór pseudocholinesterazy osoczowej
ü Działanie niedepolaryzujące
Blokada niedepolaryzująca
1. Mają powinowactwo do płytki końcowej
2. Wypierają acetylocholinę z połączeń
3. Blokada impulsów z zakończeń nerwowych
4. Powodują zwiotczenie mięśni poprzez ograniczenie dostępu acetylocholiny – nie dochodzi do skurczu włókien mięśniowych
Blok niedepolaryzacyjny
Nie wywołują drżeń pęczkowych
Istnieje możliwość odwrócenia ich działania poprzez zablokowanie esterazy cholinowej- wzrost acetylocholiny- przełamanie ilościowe bloku
Leki niedepolaryzacyjne
Mogą być stosowane w
1.dawkach pojedynczych,
2.dawkach powtarzanych,
3.we wlewie ciągłym
- I dawka nasycająca
- II dawka /i kolejne uzupełniające 1/3 – ¼ dawki wyjściowej
Leki niedepolaryzujące
1. Różna budowa chemiczna
2. Różna siła, czas działania
3. Różne działania uboczne
4. Indywidualna wrażliwość pacjenta
5. Działanie zależne od metabolizmu pacjenta/zdolności wydzielania
6. Działanie zwiotczające nasilają wziewne środki znieczulenia ogólnego
Leki niedepolaryzujące
1. Antybiotyki/streptomycyna,gentamycyna,amikacyna,linkomycyna/
2. Leki miejscowo znieczulające/lignokaina,bupiwakaina/
3. Hypotermia, ¯ K
!Nasilają działanie tych leków!
Wady:
1. U starszych – możliwe wydłużenie czasu działania
2. Większa wrażliwość u noworodków
3. U starszych dzieci – możliwe większe zapotrzebowanie
4. Leki niedepolaryzujące
5. Powodują blokadę zwojów autonomicznych –zmniejszenie oporu obwodowego ¯ RR – odruchowa tachykardia - RR
Działanie:
Początek działania: po 1,5 – 3 min
Czas działania: 15 – 45 min w zależności od rodzaju leku
Stosowane:
1. Intubacja w zabiegach planowych
2. podtrzymywanie zwiotczenia w znieczuleniu ogólny,
3. prowadzenie wentylacji mechanicznej w OIT
Leni nedepolaryzujące
- Słabo metabolizowane w organizmie
- Wydalane drogą nerkową w 30- 90 %
Norcuron – Wekuronium
1. Dawka początkowa : 0,1 mg/kg c.cn(1mg/10 kg c.c)
2. Możliwa intubacji po 90 –120 sek
3. Czas działania 15 – 20 min
4. Można podawać we wlewie 0,6 mg/kg/godz
Zalety:
1. nie uwalnia histaminy /bezpieczny u osób z wywiadem alergicznym
2. w małym stopniu metabolizowany w wątrobie reszta wydzielana żółcią /bezpieczny u osób z chorobami nerek/
3. nie wywiera wpływu na układ sercowo- naczyniowy
4. amp: 4mg, 10 mg
Pankuronium – Pavulon
1. Stosunkowo długi czas działania
2. Wydalany przez nerki /nie w niewydolności nerek/
3. Może powodować tętna, niewielki RR /przydatne u pacjentów hypowolemicznych, z krwawieniem/
Pavulon:
1. Dawka początkowa 0,1 mg/kg
2. Intubacja po ok..2 min
3. Czas działania 30 – 40 min
4. Słabo uwalnia histaminę – przydatny u pacjentów z astmą
Esmeron – Rokuronium
1. Pośredni czas działania
2. Dawka początkowa 0,6 mg/kg
3. Możliwa intubacja po 60 – 90 sek
4. Działanie 20 – 30 min
5. Wskazany przy intubacjach pacjentów z przeciwwskazaniami do skoliny amp.50 mg
Tracrium – Atracurium
1. Dawka początkowa 0,5 – 0,6 mg /kg
2. Możliwa intubacja po 90 – 120 sek
3. Działanie 20 – 25 min
4. Możliwe podawanie we wlewie 0,3 mg/kg/godz
5. Niezależna eliminacja od czynności wątroby,nerek
6. Uwalnia histaminę
Mivacurium – Mivacron
1. Podobny do tracrium
2. Krótki czas działania 10 – 15 min
3. Dawka początkowa 0,15 mg/kg
4. Możliwa intubacja po 120 sek
5. Dobry do krótkotrwałych znieczuleń
21. Leki przeciwbólowe stosowane w czasie znieczulenia.
Leki przeciwbólowe używane w znieczuleniu ogólnym
Dożylne opioidowe leki analgetyczne
Silne działanie przeciwbólowe, uspokajające
Zwężenie źrenic
Wywołują depresję oddechową/zwolnienie oddechu/
Depresja ośrodka naczynioruchowego
Bradykardia
Stosowane w znieczuleniu ogólnym, wziewnym
U pacjentów z dużym ryzykiem operacyjnym, w kardiochirurgii z lekami zwiotczającymi
Morfina
Naturalna pochodna z maku
Podawana doustnie, podskórnie,domięśniowo,dożylnie, zewnątrzoponowo ,podpajęczynówkowo,
Głównie dożylnie:
0,1 –0,15 mg/kg/ dawki podzielone 1-3-5 mg/
Morfina
Skuteczna w bólach trzewnych
Ostre bóle pourazowe
Ból w przebiegu zawału
Zmniejsza uczucie duszności/stosowana w obrzęku płuc/
Wydalana przez nerki
Morfina-działania niepożądane
Nudności,wymioty
Osłabienie perystaltyki Zaparcia
Depresja oddechowa
Hypotensja
Wzrost ciśnienia w drogach żółciowych
Zatrzymanie moczu/wzrost napięcia zwieraczy/
Zahamowanie odruchu kaszlowego
Fentanyl
Najczęściej stosowany lek przeciwbólowy w czasie znieczulenia
Łatwo przenika barierę krew/mózg
Maksymalne działanie po 3- 5min
Czas działania pojedynczej dawki 20- 45 min
Fentanyl – objawy niepożądane
Depresja oddechowa/po podaniu 2ml – 100 mikrogr
Podawany dożylnie
Duża stabilność układu krążenia
Wymioty, nudności po zastosowaniu
Sztywność klatki piersiowej po większych dawkach
Fentanyl - dawkowanie
Krótkotrwałe zabiegi, oddech spontaniczny pacjenta:
1- 3 mg/kg
Rozległe zabiegi operacyjne,stosowana wentylacja mechaniczna
5 –10 mg/kg
W kardioanestezji /sedacja,utrata świadomości/
50 – 100 mg/kg
Rapifen –Alfentanyl ULTIVA
Chemicznie podobny do fentanylu
5x słabszy od fentanylu
Używany do krótkotrwałych znieczuleń
10 mg/kg
We wlewie ciągłym/wentylacja mechaniczna/:
0,5 -2mg/kg/min
Sufentanyl
6 – 7 x silniejszy od fentanylu
Bardzo szybko działa
Krócej działa od fentanylu
Buprenorfina
Efekt długotrwały
Działa długo
Stosowana głównie w leczeniu p/bólowym pooperacyjnym ,nowotworowym
Może powodować długotrwałą depresję oddechową /zła reakcja na leki antagonistyczne/
0,3 –0,6 mg iv, im 0,2 mg sl
Dolargan-Petydyna
Dawkowana 1- 2mg/kg iv im
Głównie w bólach pooperacyjnych, pourazowych
Działa krócej niż morfina
Powoduje nudności,wymioty,obniżenie RR
Uzależnia
Tramadol, Tramal
Kilka mechanizmów działania
Słabsza depresja oddechowa
10% siły działania morfiny
Podawany dożylnie iv, im 1-2 mg/kg
Może wywoływać uporczywe wymioty
Nalokson - Narcan
Antagonista leków narkotycznych przeciwbólowych
Odwraca działanie depresyjne na ośrodek oddechowy
Dawka iv 0,1 –0,4-1 mg- /działanie 30 –45 min/ dorośli/uzupełniać podaniem im
Noworodki 20 mg/kg
_____________________________________________________________________
wykład z dn.19.03.2023
Organizację OIT, zasady pracy pielęgniarki na OI
Opiekę nad pacjentem z wkłuciem centralnym
Opiekę nad pacjentem we wstrząsie
POBRANE MATERIAŁY na penraf
SEPSA, WSTRZĄS
Sepsa o różnym nasileniu wraz ze wszystkimi konsekwencjami stanowi jeden z najpoważniejszych problemów służby zdrowia na całym świecie, szczególnie w intensywnej terapii. Częstość najgroźniejszego powikłania sepsy, jakim jest wstrząs septyczny, ocenia się na 6,3 – 14,7% pacjentów na OIT.
Czynniki zwiększającej się liczby pacjentów z rozpoznanym przypadkiem sepsy:
- wzrost świadomości istnienia sepsy
- coraz większa liczba zabiegów inwazyjnych oraz metod diagnostycznych
- szczepy antybiotykooporne
- wzrost liczby chorych z zaburzeniami odporności
- starzenie się społeczeństwa
Jeszcze na początku lat 90 XX wieku nie było jednolitej definicji dotyczącej sepsy i jej powikłań. Dopiero w 1991 ustalono w USA nową klasyfikację stanów klinicznych, które związane są z zakażeniem.
Zakażenie – to proces patologiczny, przebiegający jako reakcja zapalna na obecność organizmów patogennych lub potencjalnie patogennych w warunkach prawidłowych w sterylnym płynie ustrojowym
Zespół uogólnionej reakcji zapalnej (SIRS) – jest to proces ogólnoustrojowy, który może być związany nie tylko z zakażeniem, ale także z innymi stanami klinicznymi (oparzenia, urazy, zapalenie trzustki).
SIRS charakteryzuje się występowaniem 2 lub więcej objawów takich jak:
- temperatura ciała >38 C
- częstość akcji serca > 90 ud./min.
- częstość oddechu > 20/min.
- leukocyty > 12 000/mm3 lub < 4 000/ mm3
Sepsa – (posocznica) to bardzo rozpowszechniony termin w medycynie. Odnosi się on właściwie nie do choroby, lecz do sposobu, w jaki organizm reaguje na towarzyszące mu zakażenie. Jest to niebezpieczne zjawisko, szczególnie jeżeli dotyczy ono osób starszych lub dzieci.
Jeżeli SIRS powstaje wskutek potwierdzonego zakażenia lub uzasadnionego podejrzenia zakażenia – to stan taki nazywa się sepsą.
Ciężką sepsę – rozpoznaje się wówczas gdy w przebiegu sepsy dochodzi do niewydolności układów lub narządów.
Jeżeli u pacjenta z ciężką sepsą występuje oporna na leczenie hipotonia oraz zaburzenia perfuzji tkanek, a także konieczne jest stosowanie leków kurczących naczynia w celu utrzymania prawidłowego ciśnienia krwi to wówczas mówimy o wstrząsie septycznym.
W 2001 roku zaproponowano nową klasyfikację sepsy→ klasyfikacja PIRO, obejmuje ona nowe dane:
- P – wiek, płeć, choroby towarzyszące, genetyczny polimorfizm
- I – rodzaj patogenu i oporność na leki, umiejscowienie zakażenia
- R – objawy SIRS
- O – czynność mitochondriów, MODS (zespół niewydolności wielonarządowych)
SIRS →→ sepsa →→ ciężka sepsa →→ wstrząs septyczny
U chorych z ciężką sepsą występuje zespół niewydolności wielonarządowej (MODS), który stanowi wynik działania kaskady czynników bakteryjnych, mediatorów zapalenia, uszkodzenia śródbłonka naczyniowego, aktywacji krzepnięcia i zahamowania fibrynolizy oraz zaburzeń przepływu krwi na poziomie mikrokrążenia.
Trzy podstawowe procesy mające znaczenie w patomechanizmie ciężkiej sepsy:
1) Ogólnoustrojowy stan zapalny
2) Aktywacja układu krzepnięcia
3) Upośledzenie fibrynolizy
Są one uważane za przyczynę zachorowalności na sepsę i śmiertelności nią spowodowaną.
Kryteria rozpoznania ciężkiej sepsy:
• stwierdzenie zakażenia potwierdzonego mikrobiologicznie lub zakażenie podejrzewane klinicznie (zapalenie płuc → RTG płuc, zakażona rana)
• objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej SIRS
• wystąpienie dysfunkcji przynajmniej jednego narządu lub układu spowodowane przez sepsę.
Kliniczne objawy ciężkiej sepsy:
• gorączka lub hipotermia
• tachykardia
• tachypnoe
• objawy obwodowego rozszerzenia naczyń
• wstrząs z zaburzeniami świadomości
W inwazyjnych badaniach hemodynamicznych i badaniach laboratoryjnych stwierdza się:
- mały obwodowy opór naczyniowy i dużą pojemność minutową serca
- wzrost zużycia tlenu
- leukocytoza
- kwasica mleczanowa (stan spowodowany przez nagromadzenie się kwasu mlekowego w organizmie)
- zaburzenia czynności nerek i wątroby
- wykrzepianie wewnątrznaczyniowe
- zwiększenie stężenia prokalcytoniny
- wzrost poziomu białka C – reaktywnego i cytokin
Ostra dysfunkcja narządowa
• Układ krążenia – ciśnienie skurczowe < 90 mmHg lub średnie < 70 mmHg, pomimo właściwej podaży płynów i odpowiednich wartości OCŻ, lub konieczność stosowania leków naczyniokurczących
• Układ oddechowy – objawy ostrej niewydolności oddechowej
• Krew – liczba płytek < 100 000 lub zmniejszenie ich liczby o 50% w porównaniu do największej wartości z ostatnich 3 dni
• Układ moczowy – diureza 0,5 ml/kg mc./ h przez 2 godziny pomimo wolemii lub stężenie kreatyniny w surowicy krwi > 2 x górna granica normy laboratoryjnej
• Wątroba – stężenie bilirubiny > 3 x górna granica normy laboratoryjnej lub kliniczne objawy żółtaczki lub INR > 3,0
• Ośrodkowy układ nerwowy – objawy uogólnionej encefalopatii – stupor, śpiączka lub delirium.
We wstrząsie septycznym zachodzi wiele interakcji i zmian hemodynamicznych:
- hipowolemiczny – zwiększenie się przepuszczalności naczyń włosowatych
- obturacyjny – wzrost płucnego oporu naczyniowego
- kardiogenny – zmniejszenie się kurczliwości mięśnia sercowego
- cytotoksyczny – niezdolność do utylizacji tlenu (zaburzenia czynności mitochondriów)
- dystrybucyjny – dotyczący makrokrążenia (hipoperfuzja trzewna) i mikrokrążenia (przeciek kapilarny)
Podstawowe postępowanie leczenia we wstrząsie septycznym polega na wyrównaniu hipowolemii. Po jej wyrównaniu stwierdza się hiperdynamiczny stan krążenia z dużą pojemnością minutową serca i małym obwodowym oporem naczyniowym, który jest najbardziej charakterystycznym parametrem hemodynamicznym wstrząsu septycznego, w przebiegu którego dochodzi do ostrej niewydolności lewej i prawej komory.
O złym rokowaniu we wstrząsie septycznym świadczy:
- niski i nie reagujący na farmakoterapię obwodowy opór naczyniowy
- uporczywa tachykardia
- zmniejszenie wartości wskaźnika pojemności końcoworozkurczowej lewej komory (ograniczenie podatności lewej komory)
- brak klinicznej reakcji na leki inotropowe
Ostra niewydolność oddechowa
Ostra niewydolność oddechowa spowodowana ciężką sepsą charakteryzuje się ciężką hipoksemią, małą podatnością płuc, obrzękiem śródmiąższowym i pęcherzykowym z rozsianymi zmianami stwierdzanymi w RTG.
Śmiertelność z powodu sepsy i wstrząsu septycznego jest bardzo duża dlatego istotne znaczenie mają wytyczne opracowane przez ekspertów, którzy reprezentują 11 organizacji międzynarodowych, pod auspicjami Surviving Sepsis Campaign. Dotyczą one leczenia ciężkiej sepsy i wstrząsu septycznego, które ukazały się w 2004 roku.
Leczenie ciężkiej sepsy
Opiera się na poniższych zasadach:
• Wstępne postępowanie przeciwwstrząsowe obejmujące pierwsze 6 h
• Wczesne zastosowanie antybiotyków o szerokim spektrum działania, poprzedzone pobraniem materiału do badań bakteriologicznych
• Ponowna (48 – 72 h) ocena leczenia antybiotykami, antybiotykoterapia przez okres 7 – 10 dni
• Kontrola źródła zakażenia
• Intensywna terapia płynami w celu przywrócenia ciśnienia napełnienia w układzie krążenia
• Stosowanie leków kurczących naczynia, preferowane: norepinefryna i dopamina
• W celu zwiększenia kurczliwości mięśnia sercowego stosowanie dobutaminy, w przypadki niskiego ciśnienia łączonej z lekami kurczącymi naczynia
• Podaż kortykosteroidów przez 7 dni u chorych we wstrząsie septycznym
• Stosowanie rekombinowanego białka C u chorych na ciężką sepsę – po wykluczeniu przeciwwskazań (zwiększa przeżywalność chorych z niewydolnością wielonarządową spowodowaną ciężką sepsą
• Mechaniczna wentylacja
• Możliwa sedacja, unikanie leków zwiotczających mięsnie
• Profilaktyka zakrzepicy żył głębokich – środki farmakologiczne lub mechaniczne
• Profilaktyka owrzodzeń stresowych żołądka
• Odpowiednia modyfikacja leczenia żywieniowego, zwłaszcza wczesne żywienie dojelitowe poprawiające czynność immunologiczną jelit, przyczyniająca się do poprawy rokowania i skrócenia czasu hospitalizacji
Powszechnie zalecane jest stosowanie ludzkiego, rekombinowanego, aktywowanego białka C – Xigris, który działa wielokierunkowo:
- przeciwzakrzepowo
- przeciwzapalnie
- profibrynolitycznie
- ochronnie
Xigris hamuje uogólnioną reakcję zapalną i wykrzepianie wewnątrznaczyniowe; blokując kaskadę sepsy, powoduje szybką normalizację parametrów hemodynamicznych ze skróceniem czasu stosowania leków podwyższających ciśnienie krwi. Poprawa parametrów oddechowych pozwala na skrócenie czasu wentylacji mechanciznej, przyśpiesza również normalizację funkcji nerek.
W Polsce stosuje się białko C od 2002 roku, spowodowało bardzo widoczne zmniejszenie się śmiertelności.
Wyniki uzyskane z internetowego rejestru sepsy na OIT wskazały, iż powodem dużej śmiertelności chorych – 55% była dysfunkcja czterech lub więcej liczby narządów w chwili rozpoznania sepsy, co świadczy o późnym kierowaniu pacjentów na OIT. Najczęstszym powodem zakażenia było zapalenie otrzewnej, a dominującym patogenem były bakterie G-ujemne. Oprócz standardowej terapii ciężkiej sepsy u ok. 9% chorych stosowany był Xigris – śmiertelność była mniejsza i wynosiła 36%.
Należy dalej badać sepsę tak aby:
- dokładnie rozpoznawać skalę tego problemu
- stworzenie warunków do jej leczenia
- działania organizacyjne zapewniające przestrzeganie wytycznych leczenia ciężkiej sepsy
- zmiany finansowania gwarantujące właściwą jakość postępowania terapeutycznego
- działania edukacyjne
- stworzenie podstaw do opracowania Narodowego Programu ds. Leczenia Ciężkiej Sepsy
____________________________________________________________________
wykład dn.29.04.2023
Objawy, przyczyny, leczenie ONO
Pielęgnowanie pacjenta zaintubowanego
Przyczyny, objawy NZK
Prowadzić RKO we wszystkich grupach wiekowych
POBRANE MATERIAŁY na penraf
_____________________________________________________________________
wykład dn.20.05.2023
różnice anatomiczne u dzieci
znieczulenie dzieci
Pielęgnować dziecko po znieczuleniu
MATERIAŁU pobrane na penraf
.................................................................................................................................
Dzień dobry
Egzamin bedzie miał formę testu na moodlu,
zaliczenie ćwiczeń proszę przygotować 2 prezentacje ( tematy w
zakładce zadanie)
- ZADANIEOtwarto: czwartek, 4 maja 2023, 00:00Wymagane do: sobota, 3 czerwca 2023, 00:00
Proszę przygotować prezentację Power Point, PDF na jeden wybrany temat ( każdy student osobno
1. opieka pielęgniarska nad pacjentem po znieczuleniu
2opieka pielęgniarska nad pacjentem sztucznie wentylowanym
3. BLS, ALS
4 opieka nad pacjentem oparzonym w OIT
5. opieka nad pacjetnem we wstrząsie septycznym
6. opieka Pielęgniarska nad pacjentem po urazie wielonarządowym
na slajdzie tytyłowym proszę umiescic
nazwę uczelni, imię nazwisko nr albumu, tytuł
Test zaliczeniowy Anestezjologia i Intensywna Terapia Piel/ Poł pomostowe WUMED
1.Podstawowe zabiegi resuscytacyjne u dzieci należy rozpocząć od:
A. udrożnienia dróg oddechowych,
B. 2 oddechów ratowniczych,
C. 15 uciśnięć klatki piersiowej,
D . 3 0 uciśnięć klatki piersiowej, następnie 5 oddechów ratowniczych
2. Zapobieganie powikłaniom ze strony układu oddechowego u chorego
zaintubowanego lub z tracheostomią polega na:
A. nawilżaniu gazów oddechowych,
B. usuwaniu wydzieliny z dróg oddechowych,
C. przestrzeganiu aseptyki,
D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
3. Zespół zaburzeń oddechowych u dorosłych to:
A. IRDS,
B. DIC,
C. ARDS,
D. MODS
4. Przyczyną pozapłucną ostrej niewydolności oddechowej może być:
A. podtopienie,
B. uraz klatki piersiowej,
C. masywne przetoczenie preparatów krwi,
D. aspiracja treści żołądkowej
5. Do szpitala przywieziono pacjenta ze złamaniem kończyny górnej,
które musi być zaopatrzone w trybie natychmiastowym. Podczas
wywiadu okazało się, że pacjent przed godziną zjadł dość obfite
śniadanie. Każdy rodzaj znieczulenia jest w tej sytuacji
niebezpieczny, ale jedna z metod szczególnie, jest to:
A. znieczulenie ogólne z intubacją,
B. znieczulenie ogólne z zastosowaniem maski krtaniowej,
C. blokada splotu ramiennego,
D. znieczulenie odcinkowe dożylne.
6. Na blok operacyjny przewieziony 60-letni pacjent we wstrząsie
hipowolemicznym z urazem jamy brzusznej. Chory spożywał posiłek
2 godziny temu. Musi mieć wykonaną laparoskopię zwiadowczą w
trybie natychmiastowym. Ucisk na chrząstkę pierścieniowatą
określa się manewrem:
A. Heimlicha,
B. Sellicka,
C. Esmarcha,
D. Seldinger.
7. Przed indukcją znieczulenia ogólnego, kobietę ciężarną należy
ułożyć:
A. na plecach,
B. z przechyleniem na lewą stronę,
C. z przechyleniem na prawą stronę,
D. w pozycji Trendelenburga.
8. Spośród wymienionych niedepolaryzujących środków zwiotczających
NAJKRÓTSZE działanie wykazuje:
A. pankuronium,
B. alkuronium,
C. atrakurium,
D. miwakurium.
9. Przeciwskazaniem do zastosowania thiopentalu jest:
A. stan astmatyczny,
B. napad duszności,
C. wstrząs,
D. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe
10. Skutecznym leczeniem odmy prężnej jest:
A . wykonanie natychmiastowej aspiracji igłą i założenie
drenażu jamy opłucnej,
B. sztuczna wentylacja pacjenta,
C. wykonanie tracheostomii,
D . nieinwazyjna wentylacja pacjenta przez tzw. sztuczny nos.
11. U dzieci z dystrofią mięśniową typu Duchenne’a bezwzględnie
przeciwwskazane jest stosowanie:
A. Thiopentalu,
B. Propofolu,
C. Sukcynylocholiny,
D. Remifentanylu.
12. Wskazaniem do intubacji jest:
A. oparzenie dróg oddechowych,
B. krwawienie, wymioty u osoby nieprzytomnej,
C. urazy części twarzowej czaszki,
D. prawidłowe są odpowiedzi (A), (B) i (C).
13. Operacje wewnątrzmaciczne są zwykle przeprowadzane w:
A. 18–20 tyg. ciąży,
B. 20–24 tyg. ciąży,
C. 22–30 tyg. ciąży,
D. 32 tyg. Ciąży
14. Pulsoksymetria jest metodą pomiaru:
A. końcowo - wydechowego stężenia tlenu,
B. końcowo - wydechowego stężenia dwutlenku węgla,
C. wysycenia krwi tętniczej tlenem,
D. temperatury powierzchniowej.
15. Do którego rodzaju znieczulenia regionalnego podaje się lek
drogą dożylną?
A. blokada nosa,
B. blokada Biera,
C. blokada splotu szyjnego,
D. blokada splotu ramiennego z dostępu pachowego.
16. Do oceny stanu noworodka po urodzeniu służy skala:
A. Apgar
B Glasgow
C AVPU
D. Mapattiego
17.Kobietę ciężarną do znieczulenia traktujemy jako pełny żołądek przez okres :
A. 2 h od spożycia posiłku,
B. 8 godzin od spożycia posiłku
C. niezależnie od czasu spożycia posiłku
D 1 godziny od spożycia posiłku.
18. Prosta łyżka do laryngoskopu to łyżka:
A. Magilla,
B. Millera,
C. Macintosha,
D. Lasera.
19. Ocena stanu noworodka po urodzeniu według skali Apgar NIE
uwzględnia:
A. czynności serca,
B. napięcia mięśniowego,
C. oddychania,
D. stanu pępowiny i łożyska.
20. Priorytetem opieki nad pacjentem z urazem czaszkowo-mózgowym
jest:
A. zszycie krwawiących powłok głowy,
B . niedopuszczenie do wzrostu ciśnienia śródczaszkowego i
obrzęku mózgu,
C. podanie leków przeciwbólowych z grupy opioidów,
D. podanie leków krążeniowych.
ZALICZENIE przedmiotu 04.05.2023 do 03.06.2023
Proszę przygotować prezentację Power Point, PDF na jeden wybrany
temat ( każdy student osobno
1. opieka pielęgniarska nad pacjentem po znieczuleniu
2opieka pielęgniarska nad pacjentem sztucznie wentylowanym
3. BLS, ALS ten temat WYBRAŁAM na prezentację i
wysłałam dn. 07.04.2023 na email andrzejfratczak@wp.pl
4 opieka nad pacjentem oparzonym w OIT
5. opieka nad pacjetnem we wstrząsie septycznym
6. opieka Pielęgniarska nad pacjentem po urazie wielonarządowym
na slajdzie tytyłowym proszę umiescic
nazwę uczelni, imię nazwisko nr albumu, tytuł
Komentarze
Prześlij komentarz